صدیقه لطفی

رشد روزافزون جمعیت شهری و بهدنبال آن افزایش وسایل حمل و نقل باعث ایجاد ترافیکهای سنگین شهری گردیدهاست، این امر موجب نارضایتی شهروندان در شهرها شدهاست، راهحلهای مناسب و استفاده از حمل و نقل عمومی میتوان از طریق تکنیکهای مدیریت شهری بر میزان رضایتمندی شهروندان بیافزاید، این پژوهش با هدف ارزیابی رضایتمندی شهروندان از وضعیت حمل و نقل عمومی شهری (مورد مطالعه: شهر بابل) انجام شدهاست، این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از منظر روش، توصیفی – تحلیلی میباشد، تعداد 253نفر از کلیه شهروندان شهر بابل بر اساس فرمول کوکران به صورت تصادفی انتخاب گردیدهاند، نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که، در پنج شاخص منتخب پژوهش، سطح رضایتمندی شهروندان بر اساس آزمون t-testتنها در شاخص رفتار رانندگان سامانه با آماره ( )10/351و میانگین ( )0/42از سطح متوسط به بالا بودهاست و در 4 شاخص دیگر به ترتیب؛ شاخص سرعت سامانه ( )-1/353و میانگین ( ،)-0/043شاخص خدمات و تجهیزات سامانه ( )-3/053و میانگین ( ،)-0/13شاخص صرفه اقتصادی ( )-7/171و میانگین ()0/33 و شاخص ویژگی های عمومی اتوبوس ( )-80/380و میانگین ( )-0/38به عنوان پایین ترین سطح رضایتمندی در بین شهروندان شهر بابل را داشتهاند، شاخص ویژگیهای عمومی اتوبوس در بین شاخصهای پژوهش بهعنوان پایینترین شاخص در سطح رضایتمندی شهروندان از سیستم حمل و نقل عمومی را داشتهاست، همنطور بر اساس آزمون فریدمن، از نظر پاسخدهندگان در شاخصهای منتخب پژوهش سطح رضایتمندی شهروندان از سیستم حمل و نقل شهری در بین عوامل متعدد دارای ولویتهای متفاوت میباشند، و اولویتبندی این رضایت در بین شاخصها به شرح جدول ذیل میباشد، که در بین آنها شاخص رفتار راننده سامانه ؛ ( )4/18بهعنوان رتبه اول و اولویت اول میباشد به این معناست که سیستم حمل و نقل عمومی در این شاخص دارای عملکرد مثبت و سطح رضایتمندی بالاتر میباشد و شاخص ویژگی های عمومی اتوبوس ( )2/25در رتبه آخر قرار گرفته است که بهمعنای عدم عملکرد مثبت و سطح رضایتمندی کمتر در این شاخص میباشد