ارتقای سرزندگی یک شهر نهتنها میتواند موجب رضایت مردم از جنبههای اکولوژی سبز، توسعه اقتصادی، خلاقیت فرهنگی و کیفیت زندگی شود، بلکه به ارتقای توسعه پایدار آن کمک میکند؛ اما امروزه شهرها بهسرعت تحت فشارهای مدرنیته دچار تحولات فضایی شدهاند. بهطوریکه این تحولات موجب عدم توازن اجتماعی و اقتصادی شده است. تهران بهعنوان بزرگترین شهر کشور با کارکردهای متنوع اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و فرهنگی مشکلات پیچیدهای را تجربه میکند که این خود منجر به کاهش میزان سرزندگی شده است؛ بنابراین پژوهش حاضر باهدف بررسی و ارزیابی وضعیت سرزندگی در سطح محلههای شهر تهران انجام شده است. دادهها و اطلاعات لازم جهت اندازهگیری سرزندگی از بلوکهای آماری مرکز آمار، نقشه کاربری اراضی شهر، تصاویر ماهوارهای و تصاویر ماهوارهای استخراج شد. برای ارزیابی سرزندگی از چندین مؤلفه اصلی یعنی اقتصادی، جمعیتی و گردشگری، کیفیت زندگی، کیفیت هوا، سرزندگی شبانه و حکومت محلی در قالب شاخصهای متفاوت استفاده گردید. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که سرزندگی در شهر تهران را میتوان به چهار عاملی اصلی خلاصه نمود. عامل اول با 29درصد از واریانس کل، بیشترین میزان تأثیرگذاری و عامل چهارم با 24درصد واریانس کل، کمترین اثری گذاری را در مقوله سرزندگی در شهر تهران نقشه نهایی سرزندگیِ ملعا سرزندگی داشتند. درمجموع با تلفیق چهار ترسیم گردید. نقشه تلفیقشده سرزندگی نشان داد که بخشهای مرکزی و شمال غربی شهر وضعیت مناسبی ازنظر سرزندگی شهری دارند اما در مقابل، بخشهای جنوبی و جنوب شرقی شهر، در وضعیت نامناسبی ازنظر سرزندگی شهری قرار دارند. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که با فاصله گرفتن از بخش مرکزی شهر بهتدریج از میزان سرزندگی کاسته میشود
