در عصر حاضر نیاز به شهرهای کوچک و میانی بیش از گذشته احساس میشود و بحث مرتبط با پایداری و توسعه پایدار بدون توجه به شهرها (کوچک، میانی و کلان شهر) و شهرنشینی بی معنی خواهد بود. مولفه و شاخص های پایداری در جوامع شهری به عنوان منعکس کننده مولفه های اساسی و بنیادی برای حفظ سلامت اقتصادی، اجتماعی، و زیست محیطی و معیار های پیش آهنگ پایداری جامعه در بلند مدت و طی نسلها هستند. از این رو آنچه را که در این تحقیق عنوان شد بر ضرورت توجه به شهرهای کوچک در فرایند دستیابی به پایدار در اینگونه شهرها تأکید میشود که بر همین اساس پنج شهر کوچک شهرستان بابل با توجه به شاخصهای پایداری مورد مطالعه قرار میگیرد. محقق با هدف تبیین و بررسی مولفه های پایداری در توسعه شهرهای کوچک شهرستان بابل سعی بر شناسایی عوامل تعیین کننده پایداری و وضعیت پایداری هر یک از شهرهای کوچک شهرستان داشته است و سپس شهرها را با استفاده از تکنیک اندازه گیری واسپاس رتبه بندی کرده است. جهت دستیابی به اطلاعات بیشتر پرسشنامهای با توجه به شاخص های پایداری شهرها با کمک صاحبنظران در حوزه شهری طراحی گردید و در شهرهای مورد نظر شهرستان یعنی گلیا، گتاب، خشرودپی، مرزی کلا تکمیل شد. در این پژوهش از آزمونهای فریدمن و تی یک طرفه برای رتبهبندی گویه های مولفه ها و همچنین تعیین وضعیت پایداری شهر به کار گرفته شده است که نتیجه به کارگیری این آزمون ها این بوده است که شهرهای گتاب و مرزی کلا از نگاه شهروندان شهری پایدار، زرگرشهر و خشرودپی شهری تقریباً پایدار و گلیا شهری نیمه پایدار از نظر پاسخ دهندگان تلقی می گردد. در راستای به کارگیری مدل رتبهبندی واسپاس نتایج حاکی از این بوده است که شهرهای مرزی کلا، گتاب، خوشرودپی، زرگرشهر و گلیا به ترتیب نسبت به یکدیگر در اولویت قرار میگیرند. سپس براساس نتایج و با استفاده از آزمون مدل ها و تکنیک های مناسب به ارائه راهکارهای عملی و الگوی استراتژیک برای این شهر ها پرداخته است
