اهمیت آموزش محیط زیست به عنوان یک ابزار پایدار در حفاظت از محیط زیست در میان جوامع سرتاسر جهان به خوبی شناخته شده است. هدف از آموزش محیط زیست، سواد محیط زیستی می باشد که نه تنها شامل دانش، بلکه نگرش و رفتار سازگار با محیط زیست نیز می باشد که در مطالعه حاضر مورد بررسی قرار گرفته است. این مطالعه به منظور شناسایی سطح دانش، نگرش و رفتار محیط زیستی در میان افراد عضو در سازمان های مردم نهاد محیط زیستی انجام شد. این پایش روی 115 فرد عضو در سازمان های غیر دولتی انجام شد. از یک پرسشنامه استاندارد که شامل 45 سوال بود برای بررسی سطح سواد محیط زیستی افراد استفاده شد. مقایسات آماری نتایج حاصل از بررسی های سطح دانش محیط زیستی نشان داد که به طور کلی، سطح دانش به ترتیب در افراد تحصیلکرده در رشته محیط زیست بیشتر از رشته های منابع طبیعی و سایر رشته ها بود (001/0p<). همچنین سطح دانش محیط زیستی به ترتیب در افراد دارای مدرک تحصیلی دکتری بیشتر از افراد دارای مدارک تحصیلی فوق لیسانس، لیسانس و زیر لیسانس بود (001/0p<). از سوی دیگر نتایج این تحقیق نشان داد علارغم اینکه رفتار محیط زیستی بین افراد در برخی از مسایل محیط زیستی متفاوت بود (در مورد مطالعه مطالب مربوط به حفاظت محیط زیست با توجه به رشته های تحصیلی، 001/0p<؛ موضوعات مربوط به مصرف انرژی و مطالعه مطالب مربوط به حفاظت محیط زیست با توجه به سطوح تحصیلی، 05/0p<) اما این تفاوت در بسیاری دیگر از مسایل محیط زیست معنادار نبود. علاوه براین، اختلاف چندانی در نگرش محیط-زیستی افراد با توجه به رشته و سطوح تحصیلی نیز مشاهده نشد. بر اساس یافته ها ممکن است نتیجه گیری شود که دانش محیط-زیست در سطوح نگرش و رفتار محیط زیستی بالاتر نتیجه نخواهد داد. با توجه به رشته و سطوح تحصیلی به عنوان یک مسیر در زندگی، می توان بیان کرد که رشته و سطوح تحصیلی، تنها می تواند سطح دانش را افزایش می دهد، اما نمی تواند به تنهایی نتایج مطلوبی را در رابطه با سطوح نگرش و رفتار محیط زیستی بیشتر در افراد ایجاد کند.
