یکی از شیوه های تامین مالی کسری بودجه دولت در کشور‌های در حال توسعه مالیات تورمی است، که در کشور ایران هم در حال اجرا می‌باشد. مالیات تورمی در اثر افزایش پول کاغذی مازاد بر نیاز اقتصاد پدید می‌آید که باعث انتقال قدرت خرید پول از مردم به دولت می‌شود. بسیاری از پژوهشگران به موضوع چگونگی تأثیرگذاری مالیات تورمی بر رفاه توجه کرده اند. اغلب مطالعات انجام شده در این زمینه بیانگر آن است که بدون توجه به نحوه بدست‌آوردن تقاضای پول مالیات تورمی رفاه کاهش می‌یابد. در پژوهش حاضر با هدف تبیین اثر مالیات تورمی بر رفاه اقتصادی در ایران از رهیافت خودرگرسیونی با وقفه‌های توزیعی و دوره‌ی زمانی 1399-1350 استفاده شده است. به نحوی‌که نخست، شاخص ترکیبی رفاه اقتصادی بر مبنای چهار بعد جریـان متوسط مصرف، ثروت یا انباشت ذخایر تولیدی، نابرابری درآمد و امنیت اقتصـادی محاسبه و سپس اثر مالیات تورمی بر آن در قالب دو الگوی متقارن و نامتقارن برآورد شده است. تخمین مدل حاکی از آن است که در الگوی متقارن، مالیات تورمی بر رفاه اقتصادی در بلندمدت اثر منفی و معناداری دارد. ودرالگوی نامتقارن، مالیات تورمی بر رفاه اقتصادی در بلندمدت اثر منفی و نامتقارن بر رفاه اقتصادی دارد به گونه‌ای که بر اساس آزمون تفاضل میانگین حاکی از آن است که اثر افزایش‌ها در مالیات تورمی بر رفاه اقتصادی بیشتر از اثرکاهش‌ها در مالیات تورمی بر رفاه اقتصادی می‌باشد و هر دو اثر منفی بر رفاه اقتصادی دارد.
