شتاب روزافزون فناوری نانو و تولید مواد نانوساختار موجب راهیابی و نفوذ بسیاری از نانوذرات به طبیعت گردیده است. نانوذرات اکسیدآهن یکی از نانومواد پرکاربرد است که استفاده وسیع از آنها با نگرانی هایی همراه بوده است. هدف پژوهش حاضر، تعیین میزان انباشت زیستی آهن و آسیب شناسی بافتی ناشی از مواجهه با نانوذرات اکسیدآهن در بافت های عضله، پوست و فلس کپور معمولی بود. ماهی های کپور معمولی در 4 گروه به ترتیب در معرض غلظت های 0، 50، 75 و 100 میلی گرم بر لیتر نانوذرات اکسید آهن قرارگرفتند. در روزهای 14، 21 و 28 آزمایش، ماهی ها به صورت تصادفی انتخاب و بافتهای عضله، پوست و فلس ماهی ها جداسازی شد و میزان انباشت زیستی آهن و آسیب شناسی در بافت ها مورد بررسی قرارگرفت. در این مطالعه میزان غلظت آهن در بافت فلس> پوست> عضله به دست آمد و میزان غلظت آهن در بافت های فلس و پوست نسبت به بافت عضله از افزایش معنی دار برخودار بودند (05/0>p). بیشترین آسیب بافتی در روز 28 و گروه 4 در بافت پوست به صورت هیپرپلازی سلول های بافت پوششی، افزایش سلول های جامی، نفوذ سلول های آماسی و تخریب بافت پوششی و در بافت عضله تخریب فیبر عضلانی، نفوذ سلول های آماسی، افزایش مراکز ملانوماکروفاژ و دژنرسانس هیالینه مشاهده گردید. در نتیجه گیری نهایی می توان بیان نمود، میزان انباشت زیستی آهن در بافت های پوست و فلس در مقایسه با بافت عضله در مواجهه با نانوذرات اکسیدآهن بیشتر بود، همچنین میزان آسیب بافتی با غلظت و مدت زمان مواجهه با نانوذرات اکسیدآهن را بطه مستقیم داشت.
