یکی از خواسته های همیشگی بشر در طول اعصار مختلف دستیابی به آرامش روانی است این امر اهمیت بکارگیری روشهایی را که ضمن تأمین آرامش، موجب رشد معنوی انسان نیز می گردد، بیان می کند. قرآن کریم در میان امواج نگرانی ها «ذکر خدا» را بعنوان برترین داروی آرامبخش و شفا دهنده قلبها معرفی می کند و پروردگار آن را از خواص ایمان و از مواهب بزرگ خود شمرده است. تمام ناآرامی ها با یاد خدا مهار می گردد، ایمان راسخ و محکمی که از مطالعه ی ریزه کاریها و اسرار شگفت انگیز این جهان پهناور سرچشمه می گیرد قلبها را لبریز از عشق، نشاط، آرامش و اطمینان می کند. تکیه بر قرآن و سخنان معصومین می تواند برنامه ی کاملی برای زندگی انسان ارائه داده و علاوه بر پاسخگویی به نیازهای مختلف بشر و سازگازی با فطرت او، ضامن آرامش درونی او را فراهم کند. در این پژوهش پس از بحثهای مقدماتی، ویژگیهای آرامش، عوامل حصول آرامش، عوامل سلب آرامش و تأثیر آن بر تعلیم و تربیت مورد بررسی قرار گرفته و با استفاده از دیدگاههای مفسران دینی و روانشناسان و تعلیم و تربیت به تبیین دلالتهای تربیتی آرامش پرداخته شود تا پس از بررسی نظری این امر مهم در مؤلفه ی عمل نیز کاربرد داشته باشد. این رساله در چهار فصل تدوین شده که در فصل اول به بررسی مفاهیم کلی موضوع اختصاص داده شد. در فصل دوم به بررسی مبانی و پیشینه ی مورد نظر پرداخته شد. در فصل سوم نیز به عوامل کسب آرامش و مؤلفه هایی که مانع ایجاد آرامش حقیقی می شود اختصاص یافت و در فصل چهارم نیز به ارتباط آرامش و تعلیم و تربیت و بررسی دیدگاهها و نتیجه گیری پرداخته شد.
