تربیت اقتصادی یا آموزش اقتصادی به عنوان یکی از امور مهم در رشد و توسعه اقتصادی، فرآیندی است که افراد، دانش و اصول اخلاقی اقتصادی را آموخته تا توانایی لازم را برای تصمیم گیری درست در حوزه های تولید، توزیع و مصرف کسب کنند، تا علاوه بر تأمین منافع فردی، نسبت به منافع جامعه نیز متعهد باشند. هدف از این پژوهش، بررسی مصادیق تربیت اقتصادی و اصول و روش های تربیتی آن در اسلام (با تأکید بر روایات) است. این تحقیق از نوع تحقیقات کاربردی است که برای جمعآوری اطلاعات از روش اسنادی و برای تحلیل اطلاعات از شیوه ی توصیفی- تحلیلی بهره گرفته شده است. در راستای دستیابی به هدف پژوهش، سه پرسش مطرح گردید. در بررسی مصادیق تربیت اقتصادی، یافته های پژوهش نشان میدهد چنانچه اصول اخلاقی همچون اعتدال و میانهروی، انفاق، دوری از اسراف و... در امور اقتصادی بکار گرفته شوند، آنگاه از تولید نامشروع ثروت که خود موجب توزیع نابرابر ثروت بین مردم و درنتیجه، مصارف نابرابر میشود، جلوگیری شده و همگی از حقوقی یکسان برخوردار خواهند بود. در بررسی اهداف تربیت اقتصادی، نتایج حاکی از آن است که داشتن امنیت اقتصادی، برخورداری از رفاه، استقلال و خودکفایی و عدالت، تنها در صورتی امکان پذیر است که در زمینه ی تربیت نیروی انسانی متخصص، سرمایه گذاری شده و از پیشرفت های علمی و آموزشی در سایه تعالیم اسلامی کمک گرفته شود. در پایان پژوهش، اصول و روش های تربیتی متناسب با فرهنگ جامعه معرفی گردید. یافته ها نشان می دهد، چنانچه اموزش مهارت هایی همچون یادگیری اینده نگری به منظور تنظیم دخل وخرج زندگی، مبارزه با فقر و فساد، همکاری و نظم در امور مختلف با عنایت به تعالیم دینی به کمک روش هایی همچون مدیریت ترس و شجاعت، افزایش تخصص، ایجاد زمینه هایی برای اشتغال همراه با در اختیار قرار دادن اطلاعات کافی مرتبط با شغل، توسط مربیّان در کلاس درس صورت گیرد، سطح آگاهی متربّی نسبت به امور اقتصادی به منظور بهره گیری در زندگی فردی و اجتماعی افزایش یافته و موجبات رشد کشور توسط ای ن افراد فراهم میشود.
