سید اسماعیل حسینی نژاد

مقدمه: در بررسی مطالعات اپیدمیولوژیک مختلف گزارش شده است که تقریباً 60 درصد از دوندهها هرسال آسیب های ناشی از پرکاری را متحمل می شوند. عوامل متعددی از قبیل بارگذاری تکراری، نیروهای برخوردی بین پا و زمین، پوشش پا هنگام دویدن و سطوح دویدن در رابطه با آسیب های دویدن مورد بررسی قرار گرفته اند. اوج ضربه عمودی با آسیب های دویدن مانند استرس فرکچر مرتبط است. اثربالشتکی سطوح دویدن با توجه به ماهیت اثرگذاری سطوح مختلف بر شاخص های آسیب و عملکرد، می تواند باعث کاهش ضربه و جلوگیری از آسیب های مرتبط با دویدن شود. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر سه نوع سطح رایج دویدن بر ضربه ی نیروی عکس العمل زمین در فاز اتکای دویدن است. روش: داده های ضربه نیروی عکس العمل برای 15 آزمودنی مرد هنگام دویدن روی سه سطح چمن مصنوعی، ماسه و Poly vinyl chloride (P.V.C) (میانگینی از 5 کوشش صحیح با سرعت 0.2±3 متر بر ثانیه) توسط صفحه نیروسنج ثبت شد. از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه با اندازه های تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی برای تعیین اثر سطح استفاده شد. نتیجه: مقایسه نتایج اوج ضربه نیروی عکس العمل زمین روی سه سطح در سه بعد نشان داد که ضربه نیروی داخلی- خارجی سطح pvc بیشتر از سطح چمن مصنوعی بود (0.003=P). همچنین ضربه نیروی عمودی ماسه بیشتر از چمن مصنوعی بود (0.048=P). اما در سایر مقایسه ها تفاوت معنی داری در سطح 0.05P ≤ مشاهده نشد. بحث: افزایش ضربه در سطح ماسه احتمالا به دلیل افزایش زمان اعمال نیرو است، با این وجود جهت ارائه پیشنهاد مبنی بر سطح مناسب برای جلوگیری از آسیب و بهبود عملکرد نیاز به اطلاعات مربوط به اوج نیروهای عکس العمل، نرخ بارگیری و زمان رسیدن به اوج نیروها می باشد.