پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از نظر هدف برای تعیین نقش سواد برنامه ریزی درسی در عملکرد شغلی معلمان با میانجی گری جهت گیری تدریس انجام شد. طرح پژوهش کمی و روش مورد استفاده، توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری شامل معلمان مدارس مقطع متوسطه اول شهرستان بابل در سال تحصیلی 1400-1399 بودند که تعداد آن ها 1229 نفر بود و بر اساس جدول مورگان 291 معلم با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه سواد برنامه ریزی درسی نوربخش(1391)، پرسشنامه عملکرد شغلی پترسون(1992) و پرسشنامه جهت گیری تدریس ساموئلوویچ (1999) استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد، بین سواد برنامه ریزی درسی و عملکرد شغلی معلمان در سطح 01/0 معنادار است. بین مقیاس های سواد برنامه ریزی درسی و با مقیاس تدریس محور در سطح 01/0 معنادار نمی باشد. همچنین مشخص شد، بین مقیاس های سواد برنامه ریزی درسی با مقیاس یادگیری محور در سطح 01/0 معنادار است. همچنین بین جهت گیری تدریس با عملکرد شغلی معلمان در سطح 01/0 معنادار است و در نهایت مشخص شد جهت گیری تدریس در رابطه سواد برنامه ریزی درسی و عملکرد شغلی معلمان نقش میانجی را ایفا می کند.
