امروزه در بین جوامع رقابت به طور فزاینده ای در حال افزایش است. برای حضور در این رقابت و پیشرفت در این مسیر تاثیر دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی را نباید نادیده گرفت. دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی نقش مهمی در توسعه جامعه و ایجاد آینده ای پایدار ایفا می کنند. مراکز آموزش عالی، دارای نقشی راهبردی در توسعه توانمندی های جامعه هستند. پژوهش های پایه ای به عنوان یک عامل مهم در توسعه اقتصادی به شمار می رود، زیرا این یک موتور قدرتمند برای هدایت توسعه فناوری های بالا با ارائه اکتشافات علمی و نوآوری های تکنولوژیکی است. هدف تحقیق حاضر سطح بندی استراتژی های همکاری های پژوهشی صنعت و دانشگاه با استفاده از مدلسازی ساختاری تفسیری می باشد. در این تحقیق بعد از شناسایی استراتژی های همکاری پژوهشی صنعت و دانشگاه، با استفاده از نظرات خبرگان و پرسشنامه روش مدلسازی ساختاری تفسیری سطح بندی اجرای این استراتژی ها تعیین شد و در نهایت با نمودار MICMAC میزان نفوذ و وابستگی این عوامل مشخص شد. وجود دستورالعمل های اجرایی جهت همکاری صنعت و دانشگاه به عنوان مهمترین استراتژی که در ناحیه وابسته قرار گرفته است. اجرای هدفمند این استراتژی ها می تواند در بهبود روابط بین صنعت و دانشگاه و هم افزایی بین آنها بینجامد.
