خدمات درمانی دولتی در ایران بصورت محدود میباشد و سهم پرداخت از جیب افراد از هزینههای درمانی بالا میباشد. بیمه تکمیلی، امکان خرید خدمات و پوشش بیمهای بیشتر و گستردهتر را به افراد میدهد و آنها را در مواجهه با مخارج سنگین درمانی محافظت میکند. مشخص نبودن میزان تمایل به پرداخت برای بیمههای تکمیلی یکی از موانع اصلی گسترش صنعت بیمه میباشد. تحقیق حاضر به محاسبه میزان تمایل به پرداخت کارکنان کارگاههای صنعتی کوچک در 7 منطقه تهران، شیراز و بندرعباس برای بیمه تکمیلی با استفاده از روش ارزشگذاری مشروط در سال 1396 پرداخته است. بر اساس نتایج بدست آمده از الگوی لاجیت، میزان تمایل به پرداخت بیمه درمانی تکمیلی برابر با 23/70 هزار تومان بوده است. همچنین وضعیت تحصیلات، وضعیت اشتغال، درآمد واقعی، سابقه بیماری، وضعیت سلامتی، تعداد مراجعه به پزشک، هزینه واقعی سلامت و رضایت از خدمات درمانی از عوامل اثرگذار بر روی تمایل به پرداخت افراد هستند.
