افزایش جمعیت جهان، تغییرات آب و هوایی، آلودگی، افزایش تقاضای مصرف کنندگان و بهره برداری غیر اصولی از منابع باعث کمبود آب شیرین شده است. در سال های اخیر استفاده از روش اسمز معکوس به طور گسترده ای برای نمک زدایی از آب مورد ارزیابی قرار گرفته است. تحقیقات انجام شده نشان می دهد که فناوری غشای اسمز معکوس یک فناوری امیدوارکننده برای تصفیه آب فاضلاب و نمک زدایی آب دریا یا آب شور است. مشکل عمده غشاهای اسمز معکوس گرفتگی غشا است که باعث کاهش شار و کیفیت آب خروجی می‌شود. یکی از روش‌های شناخته شده اصلاح غشا برای بهبود خواص ضد گرفتگی آنها استفاده از نانوهیبریدها که از ترکیب نانو ذرات معدنی آبدوست مانند TiO2، SiO2 و مواد کربنی ساخته می شوند، است. اخیرا زغال زیستی(بایوچار) به دلیل آبدوستی بالا، پایداری شیمیایی خوب، بی ضرر بودن و مساحت سطح بالا به عنوان افزودنی برای غشاهای پلیمری استفاده شده است. با توجه به ماهیت زیست توده و تخریب زیست توده، زغال های زیستی گروه‌های عامل دار سطحی مانند کربوکسیلیک اسید و هیدروکسیل ها را دارند. بعلاوه با سولفونه کردن زغال های زیستی و افزودن نانوذرات به روش ستنز درجا به کمک روش هیدروترمال و در ادامه افزودن نانوهیبرید تهیه شده به غشاهای پلیمری می توان باعث بهبود خواص آبدوستی، نفوذ پذیری و ضد گرفتگی غشا ماتریس مخلوط شد.
