امروزه بسیاری از برنامه ریزان و سیاست گذاران توسعه، از گردشگری به عنوان رکن اصلی توسعه پایدار یاد می کنند. تالاب فریدونکنار(استان مازندران) با داشتن جاذبه های متنوع اکولوژیکی شرایط مناسبی برای توسعه اکو توریسم تالابی دارا می باشد. موضوع مهم در توسعه اکوتوریسم تالابی، طراحی الگوی راهبردی و توسعه شاخص های مناسب است تا ضمن بهره برداری از جاذبه های طبیعی سلامت اکوسیستم و پایداری جوامع محلی را ممکن سازد. روش پژوهش حاضر با روش توصیفی – تحلیلی و جمع آوری داده ها به هر دو صورت اسنادی و شیوه میدانی (پرسشنامه) انجام گرفت. هدف این پژوهش، سنجش ظرفیت اکوتوریسم تالابی در منطقه مورد مطالعه و بررسی میزان حمایت جامعه محلی در توسعه گردشگری به همراه ارائه راهبردهای توسعه اکوتوریسم تالابی بر اساس شاخص های مؤثر درتوسعه اکوتوریسم تالابی می باشد. جامعه آماری در این پژوهش شامل گردشگران (300 نفر) و ساکنین اطراف تالاب(200 نفر) می باشد. با استفاده از آزمون هایی نظیر رگرسیون ، فیشر و آزمون T-test به آزمون فرضیه ها پرداخته شد. نتایج آزمون حاکی از آن است که اکوسیستم تالاب فریدونکنار از وضعیت نسبی برای توسعه گردشگری برخوردار می باشد و از بین دو مؤلفه ظرفیت و آگاهی، مؤلفه آگاهی با بتای (167/0) تأثیرگذارتر است.
