با توجه به روند رو به گسترش شهر رشت به ویژه در دهه های اخیر، مسأله بافت های فرسوده شهری نمود بیشتری پیدا کرده است. بر اساس آمار منتشره وسعت بافت های فرسوده شهر رشت به حدی است که اگر بر اساس برنامه ها و طرح های موجود و با این سرعت ادامه پیدا کند چیزی در حدود چندین سال طول خواهد کشید تا همه نواحی فرسوده نوسازی شوند که در طی این مدت نواحی نوساز شهر چندین بار فرسوده شده اند. این مسأله دامنه فرسودگی در کلان شهر رشت را نشان می دهد که بیان کننده وضعیتی است که باید بر اساس آن با فراهم نمودن شرایط ویژه ای در مراحل برنامه ریزی، طرح و اجرا در سطوح کلان و خرد به آن پاسخ داد. لذا هدف تحقیق این است که در جهت پیشگیری از توسعه بافتهای فرسوده شهری به ارزیابی میزان تحقق پذیری اهداف طرح های بهسازی ونوسازی بافت فرسوده شهری در شهر رشت پرداخته شده است تا از این طریق هزینه ها و خسارت های احتمالی آینده را به حداقل خود کاهش داده شود. جهت بررسی و تبیین موضوع از روش های تحقیق توصیفی – تحلیلی استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق ساکنان بافت فرسوده رشت می باشد که جمعیتی بالغ بر 115 هزار نفر را شامل می شود و برای برآورد حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شده است. برای رسیدن به نتایج و پاسخ به سوالات از پرسشنامه و آزمون خی دو با استفاده از نرم افزار spss استفاده شده است. برای جمع آوری اطلاعات در این تحقیق از هر دو روش کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. نتایج پرسشنامه و آزمون خی دو نشان می دهد که طرح ها و برنامه های بهسازی و نوسازی بافت فرسوده شهری نتوانسته است موفق عمل کند و تحقق اهداف آن عملی نشده است. به همین دلیل نیاز به بازنگری در طرح ها با توجه به پتانسیل بافت های فرسوده امری ضروری است.
