هدف: فرسایش کناره یک رفتار طبیعی در سیستم های رودخانه ای است. این نوع از فرسایش آبی که در کناره رود اتفاق می افتد ، موجب خسارت به عوارض کشاورزی، تغییر کانال ، افزایش بار رسوبی و مسائل زیست محیطی می شود. در این تحقیق میزان خطر فرسایش کناره رود در محدوده موردمطالعه سجاد رود (سجرو – بندپی شرقی بابل) در استان مازندران با کمک شاخص BEHI (شاخص خطر فرسایش کناره) بررسی شده و عوامل مؤثر در فرسایش کناره رود مشخص شده است. روش شناسی پژوهش: برای انجام این کار ابتدا به صورت میدانی، 4 بازه به عنوان نمونه در امتداد سجاد رود انتخاب و برداشت شد. طول 4 بازه انتخابی در حدود 8 کیلومتر است. پارامترهای شاخص BEHI (ارتفاع کناره، ارتفاع دبی لبالبی، عمق ریشه، تراکم ریشه، سطح حفاظت شده و ساختار کناره و زاویه) اندازه گیری و امتیازدهی شدند. اشکال ژئومورفویک بستر کانال و کناره رود نیز به همراه تصاویر گرفته شده از بازه، موردبررسی قرار گرفت. مقطع عرضی هر بازه نیز مشخص شد و موقعیت تمام سایت ها به همراه طول مسیر بازه بر روی گوگل ارث نشان داده شد. از نرم افزار GIS نیز به منظور ترسیم و نمایش بازه های موردمطالعه استفاده شد. پس از امتیازدهی به هرکدام از پارامترها و جمع بندی آن میزان فرسایش کناره در سجاد رود به دست آمده. یافته ها: شاخص BEHI امتیازات فرسایش کناره سجاد رود را در 4 بازه انتخابی بین 21 تا 45 نشان می دهد. تمامی کناره هایی که به صورت نمونه انتخاب شدند دارای فرسایش متوسط، زیاد و خیلی زیاد می باشند. از بین 36 سایت موردمطالعه در حوضه سجاد رود، 52 درصد از کناره ها دارای فرسایش خیلی زیاد، 38 درصد فرسایش زیاد و 8 درصد فرسایش متوسط می باشند. از میان پارامترهای اندازه گیری شده در مدل BEHI، تراکم ریشه بیشترین تأثیر را در فرسایش کناره داشته است. درواقع به دلیل نبود تراکم ریشه کافی بیشترین امتیاز را گرفته که نشان می دهد بیشترین تأثیر را نیز در فرسایش کناره داشته است. نتایج: نتایج به دست آمده نشان می دهد که میزان فرسایش کناره در محدوده موردمطالعه به چه میزان است و کدام پارامترها می تواند بیشترین تأثیر را بر فرسایش داشته باشند. همچنین اطلاعاتی در مورد رسوب دهی حوضه، عوامل مؤثر و تأثیرگذار بر فرسایش و رسوب می توان به دست آورد.
