ج. ا. ایران و عربستان به عنوان دو قدرت منطقه ای طی چند دهه گذشته از نظر ایدئولوژیک و ژئوپلیتیک روابط پر تنشی را تجربه کردند. اما پس از تحولات موسوم به بهار عربی ادراکات سعودی ها نسبت به افزایش قدرت و نفوذ منطقه ای ایران به عنوان تهدید اصلی و همچنین تغییر موازنه قدرت تشدید شد. بر همین مبنا سعودی ها سیاست خارجی خود را از حالت محافظه کارانه حفظ وضع موجود به سیاست جدید تهاجمی تغییر دادند و بدین ترتیب سیاست موازنه تهدید در دستگاه دیپلماسی عربستان به رویکردی غالب تبدیل گردید. در همین ارتباط با توجه به نفوذ جریان تندرو وهابیت در ساختار سیاسی عربستان بهره برداری از ظرفیت گروه های تروریستی و تکفیری که مستقیم و غیر مستقیم از بدنه این جریان رشد کردند؛ به عنوان یکی از مهمترین ابزار موازنه ساز برای کاهش نفوذ و قدرت منطقه ای ایران و رفع تهدیدات آن در کشورهای مختلف منطقه در نظر گرفته شد. بر این اساس سوال اصلی پژوهش بدین گونه مطرح می گردد که تروریسم تکفیری در راهبرد موازنه تهدید عربستان علیه ایران از چه جایگاهی برخوردار است؟ فرضیه بر این مبنا قرار گرفته است که عربستان سعودی جهت موازنه سازی در برابر تهدیدات و نفوذ ج.ا. ایران در منطقه خاورمیانه بویژه در کشورهایی نظیر سوریه، عراق و یمن از گروه های تروریستی تکفیری حمایت ها گوناگون به عمل آورده است. روش پژوهش تحلیلی-تبیینی است و از نظر رهیافت نظری موازنه تهدید جهت تحلیل موضوع استفاده خواهد شد.
