درشهرهای امروز، بی توجهی به حرکت پیاده،همچنین سرعت گرفتن رفتار روزانه مردم، از برخوردهای اجتماعی آنان کاسته و محیط شهرها را به مکان هایی بی روح و ماشینی تبدیل کرده است. ازآن جا که میزان موفقیت فضاهای شهر بسته به میزان استفاده و حضور شهروندان می باشد، پس بر معماری و شهرسازی است که با ارائه راهکارهایی در جهت ارتقا کیفیت مسیرهای شهری، در پی افزایش همبستگی انسان ها باشد.در این راستا مسیر حرکت پیاده به عنوان عامل ایجاد تعاملات اجتماعی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.هدف اصلی این تحقیق بررسی و اولویت بندی اصول تعاملات اجتماعی در فضاهای شهری از دیدگاه شهروندان است. در مرحله اول،عوامل تاثیر گذار بر ارتقائ کیفی فضاهای پیاده مدار شهری بررسی و سپس در قالب پرسشنامه به ورطه آزمایش گذاشته شدند. بررسی ها بروی مسیری مشخص از شهر شاهرود با استناد به نظرات شهروندان این شهر انجام گرفت. نتایج، نشانگر این مدعاست که عامل کالبدی و زیبایی شناسی به ترتیب بیشترین و عامل عملکردی،کم ترین اهمیت را از دیدگاه عابران داشته است.در نهایت با این دیدگاه به طراحی پیاده راه در محور مذکور پرداخته شد
