بیشتر شهرهای کشور در دهه های اخیر به سبب افزایش جمعیت دچار دگرگونی شده و این تحولات سبب گردیده تا مقوله برنامه- ریزی شهری و در درون آن برنامه ریزی مسکن اهمیت دوچندان یابد. توجه به مسکن و برنامه ریزی آن در راستای توسعه پایدار و در چارچوب برنامه ریزی ملی و منطقه ای ضروری است، تا با بهره گیری از دانش و تکنیک های برنامه ریزی، وضعیت موجود و مسائل مربوط به آن مشخص گردد. بدین منظور، هدف اصلی این پژوهش بررسی و تجزیه و تحلیل شاخص های کمی و کیفی مسکن و مولفه های تاثیرگذار در برنامه ریزی مسکن و سطح بندی نواحی شهر گرگان بر این اساس می باشد . روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است. گردآوری داده ها با استفاده از نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1395 و منابع کتابخانه ای و اسناد و مدارک موجود انجام شده است. شاخص های بررسی، 15شاخص کمی وکیفی مسکن می باشد که در ابتدا به بررسی شاخص های مسکن درسطح کل شهر و مقایسه آن با میانگین نقاط شهری کل کشور پرداختیم و سپس به بررسی در نواحی شهری گرگان از طریق مدل تحلیل عاملی به دسته بندی شاخص ها پرداخته و سپس با استفاده از تحلیل خوشه ای به سطح بندی محلات پرداخته ایم و با استفاده از روش تحلیل عاملی، 4 عامل موثر مشخص گردید که این عوامل جمعا 76/95 درصد از واریانس را تبیین و محاسبه می نمایند، در سطح بندی نواحی با استفاده از تحلیل خوشه ای به 4 سطح تقسیم بندی شده است. سپس به منظور سطوح برخورداری نواحی گرگان از شاخص های 15گانه از روش های چند شاخصه (تاپسیس، کوپراس و واسپاس) و برای تجمیع روش ها از تکنیک ادغام (برد ها، میانگینی و کپ لند) استفاده شده است. و در نهایت ناحیه 1 و 2 مطلوب و ناحیه 3 و 5 کاملا نامطلوب می باشد .
