رضایت از محیط مسکونی، عامل مهمی برای دستیابی به رضایت از زندگی است. یکی از مهم ترین اقدامات دولت برای تامین مسکن مناسب برای طبقات با درآمد کم و متوسط، سیاست ساخت و عرضه مسکن مهر است. چنین به نظر می رسد که این سیاست تأکید ویژه ای بر جنبه های کمی مسکن داشته و بیش از توجه به جنبه های اجتماعی، بعد اقتصادی مسکن را نشانه گرفته است. پروژه مسکن مهر، بزرگترین طرح ملی مسکن می باشد که به علت ماهیت گسترده و نو بودن آن در کشور نیاز به بررسی نتایج حاصل از این تجربه دارد. هدف این مقاله ارزیابی و مقایسه میزان رضایتمندی ساکنان از مجتمع های مسکن مهر دولتی و خود مالک در شهر آمل است. این مقاله از نظر روش شناسی از نوع توصیفی-تحلیلی است. برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز، از روش های کتابخانه ای، اسنادی پیمایشی استفاده شده است. حجم نمونه برآورد شده به روش کوکران برابر 253 نفر بوده است. برای شناخت و تحلیل وضعیت رضایتمندی ساکنان از مجتمع های مسکن مهر شهر آمل، با توجه به غیر نرمال بودن داده ها از آزمون های ناپارامتریک استفاده شده است. برای تحلیل وشناخت وضع میزان رضایتمندی از آزمون باینومیال، برای مقایسه میزان رضایتمندی در دو مسکن مهر دولتی و خصوصی از آزمون یومن ویتنی و برای رتبه بندی انواع رضایت از آزمون فریدمن استفاده شده است. یافته ها نشان می دهند که در مسکن مهر دولتی در هیچ مولفه ای رضایت وجود ندارد. در مسکن مهر خودمالک نیز نارضایتی از مولفه های تسهیلات مجتمع و دید و منظر مشاهده می شود. در مورد بقیه مولفه ها، رضایت یا عدم رضایت از هیچ یک از مولفه ها معنی دار نمی باشد. نتایج آزمون یومن ویتنی نشان می دهد که در بین تمامی مولفه ها، بین مسکن مهر دولتی و خودمالک تفاوت معناداری وجود دارد.
