زمین لرزه از جمله بلایای طبیعی است که با توجه به قرار گرفتن ایران در کمربند زلزله خیز جهان، بیشتر شهر های کشور با آن مواجه هستند. در واقع یک بحران ناگهانی، با آسیب های جانی و مالی گسترده است. با توجه به رشد بی رویه جمعیت در شهر ها و عدم رعایت اصول شهرسازی و استاندارد های ساخت و ساز آسیب پذیری ناشی از زمین لرزه در شهر ها تشدید می شود. شهر آمل در جلگه مازندران قرار دارد. در این تحقیق جهت بررسی آسیب پذیری شهر آمل در برابر زمین لرزه با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی و کاربردی؛ متغیر های تراکم جمعیت، تراکم مسکونی، تراکم ساختمانی، نفوذ پذیری شبکه معابر، فضای باز، کیفیت بنا و عمق آب زیر زمینی در نواحی 25 گانه شهر مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. جهت اندازه گیری هر یک از متغیر های فوق داده های مربوط به میزان جمعیت، مساحت، مساحت واحد های مسکونی، مساحت اراضی ساخت شده، مساحت اراضی باز و بدون کاربری، طول شبکه معابر، نوع مصالح بکار رفته در واحد های ساختمانی در مناطق و میزان عمق آب چاه های شهرآمل برای کل شهر گرد آوری و محاسبه گردید. اطلاعات جمع آوری شده در محیط کار نرم افزار GIS به نقشه شهر اضافه ولایه های هریک از متغیر های تاثیر گذار در آسیب پذیری بدست آورده شد. برای نشان دادن پراکندگی جغرافیایی متغیرها، آنها به سه دسته کم، متوسط، زیاد تقسیم و نقشه آنها تهیه گردید. با استفاده از مدل تصمیم گیری چند شاخصه تاپسیس نواحی 25 گانه شهرآمل، براساس نزدیکی به ایده آل(آسیب پذیری) رتبه بندی شد. رتبه های بدست آمده از این تحلیل در محیط کار (GIS) به نقشه شهر اضافه و نواحی شهر را به پنج دسته آسیب پذیری؛ خیلی زیاد، زیاد، متوسط، کم، خیلی کم تقسیم و نقشه پهنه بندی آسیب پذیری شهر آمل تهیه گردید. نتایج مطالعات بیانگر این است که نواحی مرکزی شهر آمل (مناطق 8 ، 10، 11، 12،13، 16، 17، 18، 24، 25) به دلیل حجم بالای جمعیت و ساختمان ها و کمبود فضاهای باز و مصالح نا مناسب و بی دوام دارای بیشترین آسیب پذیری و نواحی حاشیه ای شهر که بیشتر باغات و زمین های کشاورزی در این این مناطق قرار دارد دارای کمترین آسیب پذیری دربرابر زلزله هستند.
