هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش واسطه ای ذهنیت فلسفی در رابطه بین ذهن آگاهی و کیفیت تدریس معلمان بود طرح این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی در قالب معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه معلمان زن مقطع متوسطه شهرستان بابل در سال تحصیلی 1398-99 ودهو 216 نفر از معلمان نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه کیفیت تدریس (کوشی، 1393)، پرسشنامه پنج وجههی (بائر و همکاران، 2003) پرسشنامه ذهنیت فلسفس (کمیلی، 1382) استفاده شد. نتایج نشان داد که مولفه های مشاهده، ذهنیت فلسفی رت به طور مستقیم و کیفیت تدریس را به طور غیر مستقیم پیش بینی می کند. مولفه عدم قضاوت نیز ذهنیت فلسغی را بطور مستقییم و کیفیت تدریس را بطور مستقیم و غیر مستقیم پیش بینی می کند. بعلاوه اینکه ذهنیت فلسفی و عدم واکنش پیش ین مستقیم کیفیت تدریس هستند. بنابراین باتوجه به نتایج بدست آمده متغیرهای ذهن اگاهی و ذهنیت فلسفی در قالب یک مدل علی پیش بین کیفیت تدریس هستند. بر اساس یافته ها می توان پیشنهاد نمود که با برنامه ریزی علمی جهت آموزش ذهن آگاهی به معلمان آموزش و پرورش گام بلندی جهت بهبود کیفیت تدریس معلمان برداشته شود. بنابراین توانمند سازی افراد با تقویت ویژگی هایی چون ذهن آگاهی می تواند نظام آموزش و پرورش را در رسیدن به این هدف کمک کند.
