هدف از این تحقیق قصه درمانی بر کاهش پرخاشگری و افزایش مهارت های اجتماعی در دانش آموزان دختر دبستانی بوده است روش تحقیق، آزمایشی با طرح پیش آزمون –پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل بوده است. جامعه آماری در این تحقیق شامل همه دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی آموزش و پرورش شهرستان بابل می باشد نمونه آماری به صورت تصادفی خوشه ای چند مرحله ای تعیین شد بدین صورت که در مرحله اول از میان فهرست مدارس دخترانه یکی از مدارس به صورت تصادفی انتخاب شد در مرحله دوم از میان 6 پایه تحصیلی به صورت تصادفی پایه چهارم انتخاب شده و در مرحله سوم از میان دانش آموزان این پایه که 32 نفر بودند باز هم با استفاده از نمونه گیری تصادفی 16 نفر در گروه آزمایش و 16 نفر در گروه کنترل گزارش شدند جمع آوری داده ها و اطلاعات از طریق پرسشنامه پرخاشگری شهیم (1385) و پرسش نامه مهارت های اجتماعی مانستون که اعتبار و روایی آن توسط درویش در سال (1388) انجام گرفته است، اجرا شد. در ابتدا هر دو گروه به پرسشنامه های پرخاشگری شهیم و مهارت اجتماعی مانسون پاسخ دادند سپس گروه آزمایش برای 12 جلسه به مدت 6 هفته (هر هفته دو جلسه) در قصه درمانی گروهی شرکت کردند. پس از انجام دوره آموزشی هر دو گروه مجدداٌ به پرسشنامه های پژوهش پاسخ داده. داده های حاصل با روش تحلیل کوواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شد . پس از تجزیه و تحلیل داده ها، نتایج آزمون نشان داد که قصه درمانی در گروه آزمایش باعث کاهش پرخاشگری در 3 بعد پرخاشگری رابطه ای، واکنشی- کلاسی و جسمانی شده است. در ابعاد متغییر مهارت های اجتماعی نتایج آزمون نشان دهنده اثربخشی قصه درمانی در بهبود رفتار غیراجتماعی، پرخاشگری و رفتار تکانشی، اطمینان زیاد به خود داشتن و ارتباط با همسالان بود در بعد رفتار اجتماعی مناسب تفاوت معناداری مشاهده نشد.
