امروزه، شهرهای تاریخی-فرهنگی به دلیل برخورداری از جاذبههای همچون معماری، فرهنگ، المانها و نمادهای شهری، بازار و هنر ساخت انواع صنایعدستی، از مقاصد خاص گردشگری به شمار میآیند. بسیاری از این مقاصد که بهطور همزمان ماهیت شهری و کارکرد گردشگری دارند، با تاکید بر منابع موجود خود برای رسیدن به توسعه، برنامهریزی میشوند. خلاقیت مرتبط با گردشگری مانند جاذبههای محیطی، اجتماعی- فرهنگی و نیز عملکرد مدیریتی در راستای عرضه محصولات گردشگری و خلاقیت در برنامهریزی توسعه گردشگری میتواند دستیابی به این هدف را تضمین کند. شهر اصفهان با ظرفیتهای هنری و تاریخی-فرهنگی، یکی از مقاصد خاص گردشگران داخلی و خارجی است. هدف مطالعهی حاضر، سنجش خلاقیتهای گردشگری در این شهر از دیدگاه متخصصان میراث و گردشگری است. روش پژوهش توصیفی تحلیلی با تاکید بر پیمایش میدانی است. ابزار اصلی تحقیق پرسشنامه است که با مطالعه مبانی نظری و تجارب علمی بعد از طبقهبندی شاخصها استخراج شده است. اطلاعات جمعآوری شده با استفاده از مدلهای آماری پردازش شده است. انتخاب آزمونها بر اساس ماهیت دادهها و اهداف محقق صورت گرفته است. نتایج نشان میدهد که اصفهان با توجه به شاخصهای خلاقیت، شهر خلاق هنر گردی به شمار میرود و سهم ظرفیتهای ذاتی، فرهنگی، هنر اصفهان و عملکرد مدیریتی، تأثیر بیشتری را نسبت به مولفههای انسان ساخت در خلاقیت شهری گردشگری اصفهان دارند.
