توسعه گردشگری در مناطق عشایری می تواند باعث ایجاد و گسترش فرصت های شغلی ، حفظ و معرفی فرهنگ و سنت عشایری، افزایش درآمد جانبی، کاهش مهاجرت جوانان عشایر به مناطق شهری را در بر داشته باشد. از طرفی مشکلاتی همانند: ضعف زیرساخت ها و امکانات زیربنایی گردشگری، ناشناخته ماندن توان مندی فرهنگی، هنری و سنتی عشایر برای گردشگران، کمبود سرمایه برای سرمایه گذاری در زمینه گردشگری و کمبود پیش نیازهای لازم برای توسعه گردشگری عشایر وجود دارد. هدف این پژوهش امکان سنجی توسعه گردشگری فرهنگی با تاکید بر ظرفیت های میراث عشایری ایلات استان کرمان بوده و روش تحقیق، توصیفی –تحلیلی می باشد. داده های تحقیق بر اساس پرسشنامه بدست آمده است که سطح پایایی پرسشنامه توسط ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد و سپس در بین 384 نفر از دانشجویان گردشگری و همچنین افرادی که به مناطق عشایری استان کرمان سفر کرده بودند توزیع گردید. برای تحلیل داده های جمع آوری شده از نرم افزار SPSS استفاده شد. از آزمون کولموگروف اسمیرنوف و آزمون t و ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی ساده متناسب با ماهیت داده ها و فرضیات برای بررسی فرضیه ها استفاده شد. نتایج نشان دهنده آن است که شناخت ظرفیت های فرهنگی ایلات عشایر استان کرمان از جمله: مراسم و سنت های عشایری، صنایع دستی، غذاها، مناطق و پوشاک عشایری بر توسعه گردشگری فرهنگی تاثیر مستقیم دارد. از آن جایی که توسعه گردشگری عشایری نیز آثار مثبتی بر زندگی عشایر دارد می توان با انجام مطالعات دقیق توسط متخصصین و کارشناسان در مناطق عشایری استان کرمان، قطب های گردشگری عشایر را شناخته و در راستای توسعه گردشگری این استان گام مؤثری برداشت.
