صنعت گردشگری به عنوان یکی از مهم ترین ستون های اقتصادی هر کشور، طی سال های گوناگون تحت تأثیر بحران های مختلفی قرار گرفته است. از جمله این بحران ها بیماری های همه گیر هستند. کووید-19 به عنوان جدیدترین بحران زیستی گردشگری ایران، به خصوص استان مازندران، را به شدت تحت تأثیر قرار داد. در این میان کسب و کارهای کوچک و متوسط گردشگری به دلیل محدودیت هایی که دارند، بیشترین آسیب را متحمل شدند. بنابراین، هدف از این پژوهش بررسی عوامل مؤثر بر موفقیت کسب و کارهای کوچک و متوسط گردشگری در دوران کرونا و پساکرونا است. روش این پژوهش توصیفی – تحلیلی مبتنی بر پیمایش میدانی است. ابزار مورد استفاده پرسشنامه با سؤالات بسته و همچنین پرسشنامه نیمه ساختاریافته بوده است که شاخص های آن با مطالعه منابع معتبر خارجی جمع آوری شده و به تأیید اساتید و متخصصان گردشگری رسیده است. سطح پایایی پرسشنامه توسط ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد و سپس میان 177 نفر از فعالان گردشگری استان مازندران توزیع شد. همچنین با 33 نفر از فعالان گردشگری مصاحبه های نیمه ساختاریافته انجام شد. جهت تحلیل داده های گردآوری شده از نرم افزار اس پی اس اس و پی ال اس 3 استفاده شد. یافته ها نشان می دهد که بین ارزش های شخصی و استراتژی های بازارمحور رابطه معناداری وجود دارد. بین ارزش های شخصی و استراتژی های مشتری محور رابطه معناداری وجود دارد. هیچ رابطه ی معناداری بین استراتژی بازارمحور و عملکرد محصول و نیز بین استراتژی بازارمحور و عملکرد دارایی های نامشهود وجود ندارد. بین استراتژی مشتری محور و عملکرد محصول و نیز بین استراتژی مشتری محور و عملکرد دارایی های نامشهود رابطه معناداری وجود دارد. در نهایت، برای فعالان گردشگری استان مازندران پیشنهاداتی برای بازیابی در پساکرونا ارائه شده است.
