مواجه با خاک‌های فروریزشی همواره از چالش‌های مهم مهندسان ژئوتکنیک است. خاک لس از شناخته‌شده‌ترین خاک‌های فروریزشی می‌باشد که حدود %10 از سطح زمین را می‌پوشاند. در ایران نیز مناطقی از استان گلستان، بالغ بر %17 مساحت این استان، نیز تحت پوشش گسترده لس سیلتی، رسی و ماسه‌ای است و بخش اعظمی از خطوط انتقال انرژی در این استان از این مناطق عبور می‌کند. طبق گزارش‌های کارشناسان شرکت گاز استان گلستان، آبشستگی کانال‌های خطوط لوله گاز در مناطق مختلف از جمله داشلی‌الوم شهرستان مرواه‌تپه موجب بروز خطرات جدی در راه‌های تردد این منطقه شده است و از مهمترین مسائل پیش‌روی این شرکت می‌باشد. در پژوهش حاضر ضمن مروری اجمالی بر مشخصات، عوامل و معیار‌های اندازه‌گیری فروریزش در لس‌ها، مطالعه تفصیلی بر روش‌های مقابله با این چالش در منابع انجام شده است. در ادامه با توجه به گزارش‌هایی از واگرایی خاک این مناطق، علاوه بر بررسی مشخصات ژئوتکنیکی لس سیلتی داشلی‌الوم با تمرکز بر رفتار فروریزشی مطابق آزمایش ادئومتری، مشخصه‌های واگرایی این خاک مورد ارزیابی قرار گرفته و در همین رابطه از روش جدیدی به‌نام طیف‌سنجی جذب اتمی بهره گرفته شده است. باتوجه به نتایج آزمایش‌ها بر نمونه‌های دست‌نخورده، رمبندگی به عنوان پدیده شاخص عامل آبشستگی شناسایی شده است. با توجه به اهداف تعریف شده این مطالعه، ارائه راهکار مناسب، روش تثبیت شیمیایی به کمک افزودنی‌های سیمان، بنتونیت و میکروسیلیس مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. اختلاط خشک افزودنی سیمان به عنوان مناسب‌ترین راهکار تثبیت در مقایسه با دیگر عناصر مورد بررسی طبق نتایج آزمایش‌های ادئومتری، اتربرگ، تک‌محوری و برش مستقیم معرفی می‌شود. اثرات نامطلوب زیست‌محیطی افزودنی پیشنهادی از طرفی و همچنین گسترش روزافزون نانومواد به عنوان محصولات زیست‌سازگار سبب شد تا اثرات نمونه‌های حاوی نانوتیتانیوم نیز مورد آزمایش‌های مذکور قرار گیرد. نتایج ادئومتری حاکی از اثربخشی حداکثری این مواد حتی در مقایسه با سیمان، در نسبت‌های کمتر می‌باشد. در صورت رفع موانع اقتصادی، این نانوماده می‌تواند مناسب‌ترین گزینه باشد.
