بزه دیدگی یکی از مسائل و معضلات جامعۀ امروز مخصوصأ در میان دختران و زنان می باشد. پژوهش حاضر می کوشد با تکیه بر نظریۀ فعالیت های روزمره و خودکنترلی، وضعیت بزه دیدگی دانشجویان دختر مازندران را بررسی و این گونه، این نظریه ها را آزمون تجربی کند. روش تحقیق، پیمایشی و ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه بوده است. در مجموع، 385 نفر از دانشجویان دانشگاه مازندران که در سال تحصیلی 1396 – 1395 مشغول به تحصیل بوده اند، به شیوۀ نمونه گیری طبقه ای انتخاب شده و به پرسشنامه پاسخ داده اند. متغیر وابسته تحقیق حاضر بزه دیدگی می باشد که در 2 نوع سایبری و سنتی سنجیده شده است و بزه دیدگی سنتی نیز در سه بعد (کلامی، جنسی و مالی) در نظر گرفته شده است. همچنین وضعیت بزه دیدگی دانشجویان توسط 8 متغیر مستقل سنجیده شده که نتایج پژوهش نشان می دهد، بین متغیرهای زمینه ای مانند (تأهل، پایگاه اقتصادی- اجتماعی، سکونت دانشجو) با بزه دیدگی (سایبری و سنتی) رابطۀ معناداری وجود دارد. از تمامی متغیرهای مستقلی که از نظریۀ فعالیت های روزمره آزمون گرفته شده، متغیر فعالیت ساخت یافته، رفتار انحرافی فرد، شدت پیوستگی با دوستان بزهکار و دلبستگی به خانواده با بزه دیدگی رابطه ای معنادار داشته است. بین چهار متغیر مستقل ذکر شده، رفتار انحرافی فرد بیشترین قدرت تبیین کنندگی (بتا = 340/0)بزه دیدگی را داشته است و بعد از آن به ترتیب شدت پیوستگی با دوستان بزهکار (بتا = 265/0)، دلبستگی به خانواده (بتا = 203/0-)، فعالیت های ساخت یافته (بتا = 175/0) می باشد. همچنین فعالیت های ساخت یافته و رفتارهای انحرافی فرد با بزه دیدگی سایبری و سنتی رابطۀ معناداری داشته اند. فعالیت های ساخت نیافته تنها با بزه دیدگی جنسی رابطۀ معنادار داشته و همچنین دلبستگی به خانواده با بزه دیدگی سنتی، شدت پیوستگی با دوستان بزهکار تنها با بزه دیدگی سایبری رابطۀ معناداری داشته است. حضور چهره های مقتدر و گذراندن اوقات فراغت با خانواده رابطه ای معنادار با بزه دیدگی نداشته اند. در نهایت نظریۀ فعالیت های روزمره به خوبی بزه دیدگی را تبیین کرده است. در مدل رگرسیونی خودکنترلی رابطۀ معناداری با بزه دیدگی دانشجویان ندارد، پس بر این اساس متغیر نظریۀ خودکنترلی نتوانسته به خوبی وضعیت بزه دیدگی را بسنجد.
