در این مقاله سعی شده تا میزان گرایش به هویت ملی و هویت قومی ترکمن‌ها مورد بررسی قرار گیرد. کلیه خانوارهای ترکمن پنج شهر ترکمن‌نشین استان گلستان؛ یعنی آق‌قلا، بندرترکمن، گنبدکاووس، کلاله و مراوه‌تپه، جامعه آماری تحقیق را تشکیل می‌دهند. فرضیه اصلی تحقیق این است که بین میزان گرایش به هویت ملی و میزان گرایش به هویت قومی ترکمن رابطه وجود دارد. متغیرهای اصلی شامل هویت ملی و هویت قومی می‌باشد که رابطه همبستگی بین آن دو مورد بررسی قرار گرفته است. برای سنجش میزان گرایش به هویت ملی، چهار مؤلفه در نظر گرفته شد که عبارتند از میراث فرهنگی، زبان، سرزمین و تاریخ. هویت قومی نیز براساس چهار مؤلفه مورد سنجش قرار گرفته که عبارتند از میراث فرهنگی، زبان، مذهب و تاریخ. نتایج به دست آمده از اطلاعات و داده‌های گردآوری‌شده حکایت از آن دارد که ترکمن‌ها نه فقط گرایش بالائی به هویت قومی دارند، بلکه گرایش به هویت ملی نیز در آنها بالا بوده و بین این دو نوع هویت همبستگی نسبتاً نیرومند وجود دارد.
