فوتبال به مثابه پرطرفدارترین رشته ورزشی در جهان امروز از یک ورزش فراتر رفته و به یک صنعت تبدیل شده است. به گونه ای که میزان گردش مالی آن از صنعت نفت نیز فراتر می رود. طی یکی دو دهه اخیر توجه به فوتبال به مثابه یک صنعت از اروپا فراتر رفته است و حتی کشورهای عربی همسایه ایران نیز به موفقیت های قابل توجه ای در این زمینه دست یافته اند. بر این اساس و با توجه به چالش های گسترده فوتبال در ایران که تا تبدیل شدن آن به یک صنعت فاصله زیادی وجود دارد و با هدف آسیب شناسی این رشته ورزشی در کشور از منظر علم سیاست سوال اصلی این پژوهش با تاکید بر ایران اینگونه تدوین شده است:رویکرد و حضور سیاست در عرصه فوتبال را چگونه می توان تحلیل کرد؟فرضیه ای که در پاسخ به این پرسش ارائه شده است ، بدین شرح است: حضور و ورود سیاست به عرصه ورزش و به طور خاص در فوتبال ایران را در چارچوب دولت حداکثری و مفهوم دولت گرایی و عدم وجود بخش خصوصی برای رقابت می توان تحلیل کرد. چارچوب نظری که در این پژوهش به کار رفته، دولت گرایی می باشد. در این پژوهش از روش توصیفی و تحلیلی استفاده شده است و روش گردآوری داده ها کتابخانه‌ای و همچنین مبتنی بر مصاحبه های شخصی نویسنده با مدیران فوتبالی ، روزنامه نگاران و خبرنگاران و اساتید دانشگاهی مرتبط با موضوع می باشد.
