در روز 13 آبان سال 1358 سفارت خانه ایالات متحده آمریکا به دست دانشجویانی که خود را پیرو خط امام می دانستند تسخیر شد و 52 نفر از کارمندان این سفارت خانه گروگان گرفته شدند. حل این بحران 444 روز به طول انجامید. امام خمینی با اطلاع از کار دانشجویان، این عمل را تأیید نمود و « لقب انقلاب دوم » را به آن داد، انقلابی که بزرگ تر از انقلاب اول بود. با شروع این بحران گروه های سیاسی هر کدام موضع خود را اعلام نمودند. این نوشتار سعی بر تحلیل دیدگاه ملی گرایان نسبت به تسخیر سفارت و مقایسه آن با دو جریان سیاسی دیگر یعنی جریان سیاسی چپ و مذهبی دارد. در این نوشتار سعی در پاسخ به این سؤال هستیم که دیدگاه ملی گرایان نسبت به تسخیر سفارت آمریکا چه بود؟ در حالی که جریان مذهبی معتقد بود در زمان آزادی گروگان ها دستاوردهای خود از آزادی گروگان ها را به دست آورده است و جریان چپ قائل به آن بود که آزادی گروگان ها اشتباه و تسلیم در برابر امپریالیسم آمریکا بود، جریان ملی قائل به آن بود که جمهوری اسلامی ضمن از دست دادن برخی از دارایی های خود و اجماع جهانی علیه خود و هم چنین شروع تحریمات گسترده، دستاوردهای مثبت و قابل توجه ای از گروگان گیری نداشته است. در این راستا از نظریه ناسیونالیسم استفاده نمودیم. نظریه ای که بر حاکمیت ملی، هویت ملی و استقلال در سیاست خارجی تأکید دارد. هم چنین در این نوشتار از روش توصیفی و تحلیلی استفاده نمودیم
