مهاجرت در تاریخ بشر ریشه‌ای دیرینه دارد. این پدیده در حقیقت مجموعه‌ای از فرایندها با ابعاد گوناگون است که به عبور از مرزهای سیاسی کشور به صورت فردی، خانوادگی و گروهی اشاره دارد که نهایتاً به اقامت مهاجران در موقعیت جدید جغرافیایی منجر می گردد. مهاجرت می تواند بصورت ارادی یا با اجبار صورت گیرد. این پدیده ممکن است متاثر از عوامل مختلف طبیعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی باشد. از میان این عوامل، جنگ و ترس از کشتار، پاکسازی قومی و اشغال نظامی؛ پناهندگی و سرکوب داخلی؛ فجایع طبیعی؛ و یا برخورداری از زندگی بهتر و مطلوب تر قابل ذکر هستند. گاهی برخی عوامل این چنینی سبب ساز موج‌هایی از مهاجرت، به ویژه در دهه‌های اخیر، از منطقه خاورمیانه به مناطق دیگر و مشخصا اروپا شده اند. از میان این مهاجرت‌ها، مهاجرت کردهای ساکن در کشورهای مختلف خاورمیانه شایان ذکر است. مهاجران مذکور طبیعتا در مسیر و مقصد مهاجرت با محدودیت‌ها و مشکلاتی مواجه و نیازمند کمک و مساعدت دولت‌ها و نهادهای بین المللی خواهند بود. پژوهش حاضر می کوشد با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و بهره‌مندی از منابع کتابخانه‌ای و اینترنتی به این سوال پاسخ دهد که در موضوع مهاجرت کردها از خاورمیانه به اروپا، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل چگونه ایفای نفش میکند؟ و برای پاسخگویی به سوال مذکور، این فرضیه مورد بررسی قرار می‌گیرد که با توجه به ماهیت، اهداف و وظایف خود و عنایت به امکانات در دسترس، کمیساریای عالی پناهندگان نقش حمایتی خود را نسبت به آن دسته از مهاجران کرد که به اروپا پناهنده شده‌اند، اعمال میکند. یافته های پژوهش نشان می‌دهد که مهاجرت کردها از خاورمیانه به اروپا نتیجه شرایط سیاسی-اجتماعی، نابسامانی های اقتصادی و گاه استبداد فرهنگی کشور مبداء است. در مسئله مهاجرت کردها می‌توان سیاست اتحادیه اروپایی را خود محوری و اولویت دادن به منافع کشورهای عضو ارزیابی کرد که در این راستا با توجه به ماهیت مهاجرت‌ها، محدودیت‌ها یا امکاناتی را برای مهاجرین کرد در نظر می‌گیرد. با توجه به نیازهای حمایتی گسترده مهاجرین، کمیساریای عالی پناهندگان نیز با توجه به امکانات خود و به رغم برخی ناکارآمدی ها کوشیده است در ارتباط با مهاجرت و پناهجویی کردها نقش پررنگی را ایفا کند.
