مرتضی موقر

رفتار کاری نوآورانه یکی از مؤلفه‌های اصلی و حیاتی به‌منظور ارتقاء عملکرد شرکت‌ها به شمار رفته و نقش-های رویکرد کارآفرینانه و خود رهبری سازمانی و تعلق‌خاطر کاری ازجمله مهم‌ترین عواملی هستند که در ارتباط با رفتار کاری نوآورانه معرفی‌شده‌اند. پژوهش حاضر به بررسی رفتار کاری نوآورانه از طریق بررسی نقش میانجی خود رهبری سازمانی در رابطه بین ادراک از رویکرد کارآفرینانه و رفتار کاری نوآورانه می‌پردازد. همچنین تأثیر تعلق‌خاطر کاری به‌عنوان یک متغیر تعدیلگر در رابطه فوق بررسی می‌گردد. مدل‌سازی معادلات ساختاری برای تحلیل داده‌های جمع‌آوری‌شده از طریق ابزار پرسشنامه به کار گرفته شد. نتایج شاخص‌های اندازه‌گیری پایایی و تحلیل عامل تأییدی، قویاً شاخص‌های ارائه‌شده در این پژوهش را تائید نمود.جامعه آماری این پژوهش اعضای هیات علمی دانشگاه های منتخب استان مازندران است .و روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای است. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران استفاده از فرمول254 نفرتعیین شد،برای اینکه سطح دقت و اطمینان پژوهش بالا رود از تعداد 285 پرسشنامه به عنوان نمونه برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. در این پژوهش از چهار پرسشنامه رفتارکار آفرینانه شیری وهمکاران (1395)و مرزبان و همکاران (1390) برای رفتار کاری نو آورانه و از دی هاگتون و همکاران (2012) و تعلق خاطر کاری شافلی وبکر (2003) استفاده شده است .آلفای کرونباخ پرسشنامه977/0 است. تجزیه و تحلیل دادهها شامل تحلیل توصیفی و استنباطی می باشد. برای تحلیل توصیفی و تحلیل استنباطی، به ترتیب از نرم افزارهای SPSS21 و Smart PLS استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد با توجه به ضرایب معناداری z و ضرایب مسیر ،تاثیر گرایش به ادراک از رویکرد کار آفرینانه بر رفتار کاری نوآورانه با وجود متغیر میانجی خودرهبری سازمانی و متغیر تعدیلگر تعلق خاطر کاری مورد پذیرش قرار گرفته است