نوآوری یکی از راه‌های بقای سازمان، در محیط ناپایدار و به شدت رقابتی امروز می باشد. سازمانها به تجربه دریافتند بیشترین ابداعات و نوآوری از کارکنان سر می زند. یکی از عوامل تاثیرگذار بر رفتار نوآورانه ی کارکنان، سبک رهبری می باشد. این تحقیق، به بررسی تاثیر رهبری تحولگرا بر رفتارنوآورانه می پردازد و برای ایجاد نوآوری، دو متغیر میانجی کیفیت ارتباط فرد- سازمان و رفتار پیشاهنگی را در این رابطه بررسی کردیم. برای سنجش متغیر رهبری تحول گرا از پرسشنامه های استاندارد رهبری تحولگرای بس و آولیو(2000)؛ کیفیت ارتباط فرد-سازمان، هان و گرانیگ(1999)؛رفتار پیشاهنگی، کیم و رئی(2011)؛ رفتار نوآروانه، جانسن(2000) استفاده شد. جامعه ی آماری تحقیق، اعضای سازمان های مردم نهاد زیست محیطی استان مازندران می باشند. برای تعیین نمونه از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای استفاده شد. بدین صورت که از میان21سازمان مردم نهاد زیست محیطی فعال در استان مازندران،19سمن زیست محیطی که در مجموع1124عضو داشتند، مورد مطالعه قرار گرفت و حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان287 به دست آمد. به 305پرسشنامه ی آنلاین پاسخ داده شد که بعد از بررسی داده های پرت، تعداد 301 پرسشنامه برای تحلیل باقی ماند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS22 و PLS3 و Excel استفاده شد. یافته ها حاکی از میانجی گری کامل کیفیت ارتباط فرد-سازمان در رابطه ی مستقیم رهبری تحولگرا و رفتار نوآورانه می باشد. بدین صورت که میانجی کامل، رابطه ی مستقیم رهبری تحولگرا و رفتار نوآورانه را به مقادیر ضریب معناداری 521/0 و ضریب مسیر 034/0- کاهش داده و بی معنا کرده است، درصورتی که این رابطه بصورت غیر مستقیم با میانجی گری کیفیت ارتباط فرد-سازمان معنادار می باشد. این یافته ها نشان می دهد که کیفیت ارتباط فرد-سازمان در رفتار نوآورانه نقش بسیار پر اهمیتی دارد. نتایج بررسی نشان می دهد که رابطه ی رهبری تحول گرا و رفتارنوآورانه با دو میانجی کیفیت ارتباط فرد-سازمان و رفتار پیشاهنگی بصورت غیر مستقیم تایید شد. همچنین تاثیر کیفیت ارتباط فرد-سازمان بر رفتار نوآورانه تایید شد. تاثیر رفتار پیشاهنگی بر رفتار نوآورانه نیز تایید شد. در آخر رابطه ی کیفیت ارتباط فرد–سازمان با رفتار پیشاهنگی نیز تایید شد.
