هدف:هدف این پژوهش، بررسی تاثیر رهبری تحول گرا بر رفتارنوآورانه کارکنان با نقش میانجی رفتار پیشاهنگی بود. روش: پژوهش حاضر رویکرد کمی دارد، از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش گردآوری اطلاعات تحقیق، روش توصیفی پیمایشی از نوع همبستگی می باشد. جامعه ی آماری تحقیق، اعضای سمن های زیست محیطی استان مازندران بودند. برای تعیین نمونه از روش نمونه گیری دومرحله ای استفاده شد. ابتدا از میان 20سمن فعال زیست محیطی استان مازندران، 19 سمن بصورت تصادفی انتخاب؛ سپس داده ها از نمونه 301 نفری اعضای این سمن ها که بر اساس فرمول کوکران برآورد گردید، جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS22و PLS3و Excel انجام شد. یافته ها:رهبری تحول گرا بر رفتارنوآورانه با ضریب معناداری 2.103 و ضریب تاثیر 0.114 تاثیر مثبت و معناداری دارد. رهبری تحول گرا بر رفتار پیشاهنگی با ضریب معناداری5.807 و ضریب تاثیر 0.376 تاثیر مثبت و معناداری دارد. رفتار پیشاهنگی بر رفتار نوآورانه با ضریب معناداری 13.236و ضریب تاثیر 0.695 تاثیر مثبت و معناداری دارد. این تحقیق به تایید میانجیگری رفتار پیشاهنگی در این رابطه دست یافت. نتیجه گیری: بین رهبر ی تحول گرا، رفتار نوآورانه و رفتار پیشاهنگی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. به مدیران پیشنهاد میشود، با ارائه سبک رهبری تحول گرا، شرایط مطلوبی برای افزایش رفتار پیشاهنگی ایجاد و انگیزه کارکنان به بروز رفتار نوآورانه را افزایش دهند.
