اساس شکل گیری، دوام و بقای حکومت ها از آغاز تاکنون به جایگاه و پشتیبانی مردم بستگی دارد که در اصطلاح بدان مشروعیت گفته می شود. مشروعیت در جکومت ها بر اصولی خاص که ریشه در سنت و باور فرهنگی مردمان آن سرزمین دارد. ساسانیان به عنوان یکی از حکومت های مهم دورانی تاریخی از همان بدو تاسیس توسط اردشیر پاپکان پایه خود را براساس اصول دین زرتشتی گذاشته و دین و سیاست را به عنوان ارکان لاینفک یکدیگر برشمردند. شاهان ساسانی که مشروعیتشان را براساس فره که یک عنصر مذهبی است پایه گذاری کردند و حکمرانی، جایگاه و اقتدار خود را براساس ارتباط شاه با خدا و اینکه این جایگاه را اهورامزدا بدانها ودیعه داده به حکومت خود چهره ای معنوی و مذهبی میدادند و سعی داشتند به مردم این مهم را القا نمایند که دستورات و افعال شاه همان خواست و اراده اهورامزدا است. نتایج حاصل از این پژوهش که بر اساس هدف از نوع تحقیقات بنیادی و براساس ماهیت و روش از نوع تحقیقات تاریخی به شمار می آید آشکارا نشان می دهد: غالب نقوش سنگ نگاره های دوره ساسانی ریشه مذهبی دارند و تعدادی از این نقوش همچون تاج شاهان ساسانی، در اشکال متنوع هریک به در جای خود معرف یکی از ایزدان به شمار می روند. نقوش نمادین و نشان های غیر مذهبی نیز عمدتاً معرف موضوعاتی چون: پیروزی، اسارت دشمن و احترام، نماد قدرت و عظمت شاهنشاهی است که همه به نوعی در جهت نشان دادن مشروعیت شاه ساسانی است.
