براساس متون تاریخی، در دوران هخامنشی در سیستان که آن زمان «درنگیانا» یا «زرنکه» نامیده میشد، اقوامی توانمند و ثروتمند میزیستند که در زمان لشکرکشی کوروش هخامنشی به شرق، با فرستادن مقدار زیادی آذوقه، به وی یاری رساندند و از آن پس به قوم «اورگانا» (اورگت) به معنی نیکوکار و یاریرسان شهرت یافتند. با شروع مطالعات باستانشناسی در سیستان و کشف چند محل هخامنشی (دهانه غلامان و سرخ داغ)، یکی از مهمترین پرسشهای باستانشناسی مطرح در منطقه، محل زندگی قوم اورگت بود؛ بهطوریکه هر یک از پژوهشگران، دهانه غلامان و یا سرخ داغ نادعلی را به عنوان مأمن آنها معرفی کردند، البته در حد نظریه و فاقد ادله کافی. با بررسی باستانشناختی سیستان و شناسایی محوطههای جدید هخامنشی زوایای تازهای درباره باستانشناسی و تاریخ منطقه گشوده شد و امکان پژوهش علمیتر در زمینۀ مکانهای تاریخی همانند محل استقرار اورگتها فراهم آمد. در این پژوهش که بر مطالعات میدانی باستانشناسی و همچنین رهیافت تاریخی استوار است، با تکیه بر ویژگیهای سرزمین اورگتها در متون تاریخی و مقایسه و تطبیق آن با شواهد باستانی محوطههای سیستان، تلاش شده تا از یکسو محل واقعی استقرار اورگتها مشخص و از سوی دیگر هویت واقعی مکانهای باستانی مربوط به دوران هخامنشی سیستان آشکار شود.
