آیین سوگواری و تدفین همواره در طول حیات بشر، منعکس کنندهی اندیشههـای آیینـی، فرهنگی، تاریخی و اساطیری اقوام است. وسعت امپراتـوری هخامنشـیان، تنـوع فرهنگـی گستردهای را در سرزمینهای تابعه داشته؛ که اشتراکاتی در بـین آنهـا مشـاهده مـیگـردد. آسـیایصـغیر یکـی از ایالـتهـای مهـم هخامنشـیان بـوده کـه در برخـی از منـاطق آن، تومولوسهایی با مضامین و نقوش سوگواری مشاهده شده است. صحنههای نقاشیهای این محوطه، یادآور رفتارهای آیینی ـ فرهنگی در سوگ برخی شخصیتهای پهلوانی و اساطیری ایرانی در شاهنامه است. از سوی دیگر امروزه در مراسم سوگواری ایلات لر و بختیاری غرب ایران، مراسمی به نام کُتَل برگزار میشود که به نحوی با مراسم شاهنامه و نقوش تاتارلی قابل مقایسه است. ایـن پـژوهش بـا روش تـاریخی ــ توصیفی انجام گرفته است. نتایج نشان میدهد که این جریان فرهنگی از زمانهای دور تا به امروز در یک منطقه وسیع جغرافیایی تداوم یافتـه و ضـمن حفـظ سـاختار و کلیـات، تغییراتی نیز در آن حاصل شده است
