در اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﻮﺷﺶ ﺷﺪه اﺳـﺖ ﺗـﺎ راﺑﻄـﻪ دﺳـﺘﻤﺰد و ﺑﻬـﺮه وری ﺻـﻨﺎﯾﻊ ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪایی اﯾﺮان در ﺳﻨﺎرﯾﻮﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗـﺮار ﮔﯿـﺮد. یه اﯾـﻦ منظور از داده ﻫﺎی 21 ردیف ﻃﺒﻘـﺎت ISIC ﮐﺎرﺧﺎﻧـﻪ ﻫـﺎی اﯾـﺮان از ﻃـﯽ ﺳﺎل ﻫﺎی 1377اﻟﯽ 1391 اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. در ﭘﺮدازش اﻃﻼﻋﺎت، ﺑﻪ ﻧﺎﻫﻤﺴﺎﻧﯽ رﻓﺘﺎر داده ﻫﺎ ﺑﯿﻦ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﺗﻮﺟﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻧﺘﯿﺠﻪ اﺑﺘﺪاﯾﯽ ﺑﺮرﺳﯽ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه ﻧﺎﻫﻤﺴﺎﻧﯽ واﮐﻨﺶ ﺑﻬﺮه وری ﺑﻪ دﺳﺘﻤﺰد در ﺑﯿﻦ ﺻﻨﺎﯾﻊ اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮاﺗﯽ ﮐﻪ در ﺑﺎﻓﺖ ﻧﯿﺮوی ﮐﺎر ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪﻫﺎ ﻃﯽ دﻫﻪ 1380 ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ، ﺻﻨﺎﯾﻊ از ﺟﻨﺒﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﻪ دو دﺳﺘﻪ ﻃﺒﻘـ ﻪﺑﻨـﺪی ﺷـﺪ و راﺑﻄﻪ دﺳﺘﻤﺰد ﺑﺎ ﺑﻬﺮه وری در ﻫﺮ ﮔﺮوه ﺑﺼﻮرت ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﻣـﻮرد آزﻣـﻮن ﻗـﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎی اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ ﮐﻪ در ﺻـﻨﺎﯾﻊ دارای ﺳـﺮﻣﺎﯾﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﺎﻻ، اﻓﺰاﯾﺶ دﺳﺘﻤﺰد ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮد ﺑﻬﺮه وری ﻣﻨﺠﺮ ﺷﻮد. اﻣـﺎ در ﺻﻨﺎﯾﻌﯽ ﮐﻪ دارای ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﭘﺎﯾﯿﻨﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ، راﺑﻄﻪ ای ﺑـﯿﻦ دﺳـﺘﻤﺰد و ﺑﻬﺮه وری ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﺸﺪ.
