تجارت خارجی تاثیر بسزایی بر رفاه اقتصادی و بر شاخصهای مختلف اقتصادی از جمله رشد و رفاه مصرف‌کننده دارد. بنابراین هدف اصلی پژوهش حاضر تحلیل و تبیین اثر تجارت خارجی بر رفاه اقتصادی در ایران است. برای این منظور الگوی پژوهش در دو قالب و با استفاده از رهیافت خود رگرسیونی با وقفه‌های توزیعی در دوره زمانی 1352 تا 1401 برآورد شد؛ به‌نحوی‌که علاوه بر صادرات و واردات، از شاخص درجه باز بودن اقتصادی جهت سنجش تجارت خارجی و از شاخص ترکیبی رفاه برای محاسبه رفاه اقتصادی استفاده‌شده است. نتایج این پژوهش بر طبق دو شاخص تجارت جهانی، بیانگر تأثیر مثبت تجارت بین‌الملل بر رفاه می‌باشد و اندازه اثرگذاری مطلوب صادرات بر رفاه بطور معناداری بزرگتر از اندازه اثرگذاری مطلوب واردات است. نسبت رابطه مبادله به تولید ناخالص داخلی، صادرات نفت و گاز و درآمد سرانه حقیقی اثری مثبت بر رفاه دارند، در حالی که تورم، رفاه را کاهش میدهد. مطابق با یافته‌ها ضمن تاکید بر کنترل تورم و اتخاذ راهکارهایی در بهبود فضای تجارت مانند توسعه صادرات غیر نفتی، جذب سرمایه‌گذاری خارجی، حذف موانع غیرتعرفه‌ای و ثبات نرخ ارز، پیشنهاد می‌شود که در جهت بهبود رفاه اقتصادی، سیاست‌های صادراتی در مقایسه با واردات بیشتر مورد توجه قرار گیرد.
