قفقاز جنوبی منطقه ای است با پناسیل های فراوان اقتصادی، سیاسی و جغرافیایی که نظریه پردازان ژئوپلیتیک از آن به عنوان هارتلند و ریملند یاد می کنند. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی با وجود مشکلات اقتصادی، جمهوری های تازه استقلال یافته با مسائل هویتی، دولت و ملت سازی، پراکندگی قومی و زبانی و حاکم بودن افرادی با تفکر سوسیالیستی مواجه بودند. ازآنجایی که روسیه نیز گرفتار و درگیر مسائل اقتصادی خود بود قریب ۱۰ سال با این جمهوری های درمسائل اقتصادی ارتباط موثری نداشته واین امرکشور های مستقل شده را برآن داشت تا مشکلاتشان راخود حل نمایند و از سوی دیگر نیز ترس و هراس از این که مبادا مجدد زیرسلطه روسیه قرار گیرند به کشور های قدرتمند فرا منطقه ای در قالب پیمان های اقتصادی و نظامی روی آوردند و زمینه حضور غرب و آمریکا را در این منطقه فراهم نمایند. دراین پژوهش به علل وعواملی که باعث تقابل سیاست خارجی دو کشور روسیه وآمریکا درقفقاز جنوبی بویژه در گرجستان باتوجه به بحران ۲۰۰۸ شده است پرداخته خواهد شد. این پژوهش با روش کتابخانه ای و به شیوه توصیفی- تحلیلی صورت می گیرد و می کوشد درچارچوب نظریه واقع گرایی به بررسی تقابل سیاست خارجی دو قدرت بزرگ در منطقه قفقاز جنوبی و علل و عوامل اهمیت این منطقه دربازی قدرت‌ها بپردازد و به این سوال پاسخ دهد که سیاست خارجی آمریکا در قفقاز جنوبی به دنبال چه اهدافی در تعارض با سیاست خارجی روسیه است؟ در این راستا این فرضیه مورد بررسی قرار می گیرد که تلاش آمریکا برای تحولات غربگرایانه درگرجستان ونزدیکی باآذربایجان و حتی ارمنستان از یک سو، و حساسیت روسیه در قبال تحولات قفقاز و عکس العمل فوری نظامی در برابر گرجستان در سال ۲۰۰۸، نشانگر اهمیت منطقه از منظر دو کشور و زمینه ساز تقابل در سیاست خارجی آنها در قفقاز جنوبی است.
