کشورچین از سال 1993میلادی، تبدیل به یک واردکننده عظیم نفت شده و رشد اقتصادی این کشور وابسته به نفت خارجی گردید. با وجود کوشش های چین برای تنوع بخشیدن به منابع نفتی خود، این کشور به طور روزافزونی به نفت خلیج فارس وابسته می شود. جمهوری خلق چین، اکنون دومین مصرف کننده بزرگ انرژی در دنیا و سومین واردکننده نفت خام در جهان است و برای حفظ رشد شتابنده اقتصادی خود، نیازمند افزایش میزان نفت وارداتی است. رشد اقتصادی فزآینده چین در سال های اخیر، نیاز روزافزون این کشور به انرژی را افزایش داده و امنیت در دستیابی به انرژی را به عنوان چشم اسفندیار این کشور مطرح ساخته است.اما به دلیل شرایط خاص و بعضا پیچیده در بازار جهانی نفت و عرضه ی کشورهای دارای منابع،و همچنین دخالت فزاینده ی دیگر قدرت های اقتصادی جهان در منطقه نفت خیز خلیج فارس،رهبران کشور چین برای تامین انرژی خود و تضمین امنیت آن اقدامات قابل ملاحظه ای را انجام می دهند که از جمله ی آن متنوع سازی منابع می باشد.وابستگی کشور چین به انرژی هایی از جمله، نفت و گاز با توجه به مصرف بالا و رشد جمعیت و صنعت دراین کشوراز اهمیت به سزایی برخوردار است.از این رو هدف اصلی این پژوهش پاسخ به این پرسش است که با توجه به نظریه وابستگی متقابل، سیاست متنوع سازی منابع از چه جایگاهی در استراتژی چین برای تامین امنیت انرژی برخوردار است؟همچنین در پرسش های دیگر پژوهش مطرح شده است که،چه عاملی سبب اهمیت ویژه عنصر انرژی برای چین شده است؟و جایگاه منابع گوناگون،مناطق و کشورهای مختلف جهان در تامین انرژی مورد نیاز چین چیست؟با بررسی های انجام شده فرضیه های تحقیق مورد تایید قرار گرفتند که،جمعیت زیاد،رشد اقتصادی بالا،و توسعه سریع و گسترده صنعتی سبب افزایش مصرف و اهمیت ویژه انرژی برای چین شده است.وهچنین باعنایت به ضرورت کاهش استفاده از زغال سنگ،در کنار منابع داخلی و توجه به انرژی های نو، چین برای تامین انرژی مورد نیاز خود به واردات انرژی های فسیلی از مناطق و کشورهای خاورمیانه، آسیای مرکزی، آمریکای لاتین، روسیه و... می پردازد.
