مهران نقی زاده قمی

سابقه و هدف: تحقیقات قبلی نشان دادند که کفش ناپایدار در مقایسه با کفش با کف تخت، موجب تعدیل فشار در نواحی میانی و عقب پا میشود. با وجود این ، پژوهش مشابه در افراد با کف پای صاف انجام نشده است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر کفش ناپایدار بر فشار ناحیه میانی و عقب پا پا در افراد کف پای صاف طی مرحله اتکا راه رفتن بود. 0/ مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 32 دانشجو دختر سالم در دو گروه کف پای صاف و سالم (به ترتیب با میانگین سنی 7 161 کیلوگرم)، در شرایط /50 ± 5/2 ،56/71 ± 6/ 56 سانتی متر و جرم 1 /71 ± 6/1 ،56/99 ± 6/ 20/81 سال، قد 1 ± 0/8 ،21/6 ± کفش ناپایدار، کفش کنترل و پابرهنه با سرعت دلخواه راه رفتند و متغیر حداکثر فشار کف پا در نواحی سه گانه کف پا (جلو، میانی و عقب پا) با استفاده از دستگاه فوت اسکن اندازه گیری و مقایسه شد. جهت آزمون فرضیات از روش تحلیل واریانس با اندازههای تکراری و نیز آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده گردید. ،(%38/ یافتهها: حداکثر فشار در کفش ناپایدار در مقایسه با کفش کنترل در تمام نواحی کف پا افزایش معنادار (به ترتیب( 99 38 %) در کفش ناپایدار در مقایسه با / 16 %) و عقب پا ( 30 / 31 %)) یافت. کاهش معنادار حداکثر فشار در نواحی جلو( 02 / %31/48 ) و( 54 ) .(P˂0/ پای برهنه مشاهده شد ( 05 نتیجهگیری: استفاده از کفش ناپایدار در مقایسه با کفش کنترل، فشار کفپایی را در نواحی سهگانهی عقب، میانی و جلوی پا حین راه رفتن در دختران با کف پا ی صاف افزایش میدهد. ازاینرو، در توصیه این نوع کفش برای زنان با پای صاف باید احتیاط کرد.