شدت یافتن اثرات زیانبار حمل و نقل شهری در چند دهه اخیر مورد توجه برنامه ریزان شهری قرار گرفته و از این رو راه حل‌های زیادی برای رفع معضلات حمل و نقلی پیشنهاد شده، از طرفی الگوی حمل و نقل پایدار مورد اجماع همه اندیشمندان و برنامه‌ریزان می‌باشد ولی شیوه دستیابی به حمل و نقل پایدار بارها مورد بحث قرار گرفته و سیاست‌ها و راهبردهای متعددی برای آن عنوان شده است و با توجه به شرایط شهرها، سیاست‌ها و راهبردهای مختلفی به کار گرفته می‌شود و از آنجایی که محدوده مورد مطالعه این پژوهش یعنی منطقه ۲ تهران، به عنوان سومین منطقه پرجمعیت تهران شناخته می‌شود و ۷۹۰ هزار سفر تولیدی در سال گذشته داشته است، ولی تنها ۴۰ هزار نفر در ساعات اوج ترافیک از حمل و نقل عمومی‌استفاده می‌کنند و خطوط مترو در این منطقه فقط 1/0 درصد از جابه جایی‌های سالانه را انجام می‌دهند و تعداد تصادفات این منطقه در تهران رتبه دوم را به خود اختصاص داده و این پژوهش باتوجه به مسائل موجود و اهدافی چون بررسی موانع و مشکلات منطقه 2 جهت دستیابی به حمل ونقل پایدار، تعیین سیساست‌های دستیابی به حمل و نقل پایدار و تعیین مناسب‌ترین سیساست‌های پایداری در منطقه 2 تهران، لازم دیده است که سیاست‌ها و برنامه‌های حمل و نقلی این منطقه را مورد بازبینی قرار داده و با استفاده از برنامه ریزی هماهنگ کاربری زمین و حمل و نقل در جهت تعدیل این مسائل و ایجاد حمل و نقل پایدار گام بردارد، به همین منظور مولفه‌های برآمده از چهارچوب نظری مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت و شرایط عملیاتی شدنشان در محدوده مورد مطالعه بررسی شد که انجام این کار نشان دهنده این بود که مولفه‌های چهارچوب نظری اغلب در سطح محدوده اجرا نشده‌اند و نیز در مواردی که مولفه‌ها به‌کارگرفته شده‌اند، اجرای آن‌ها از نظر کمی‌و کیفی شرایط نامطلوبی دارد و این موضوع نشان از ناپایداری سیستم حمل و نقل منطقه 2 تهران دارد. این پژوهش که از نوع کاربردی است، در پی بررسی شرایط، ایجاد حمل و نقل پایدار از طریق نظریه برگزیده پژوهش می‌باشد و برای جمع‌آوری داده‌های مربوط به طرح نظری از مطالعات اسنادی، مشاهدات میدانی و جمع‌آوری پرسشنامه استفاده شده است که برای سه مولفه 240 پرسشنامه از ساکنان محدوده، مراجعین به ایستگاه‌ها و پایانه‌های حمل ونقل عمومی‌جمع آوری شد. همچنین برای الویت بندی مولفه‌ها و تعیین اهمیت آن‌ها از طریق امتیاز‌بندی، از 10 نفر از کارشناسان شهرسازی، اقدام به جمع‌آوری پرسشنامه مقایسات زوجی صورت گرفت، که در جمع‌بندی این پرسشنامه‌ها، مولفه افزایش تراکم کاربری‌ها در اطراف پایانه‌ها و ایستگاه‌های حمل و نقل عمومی، بیشترین امتیاز را به خود اختصاص داد و گزینه‌های بعدی آن، ایجاد تسهیلات و زیرساخت‌های دوچرخه سواری و پارک‌سوار می‌باشد که باتوجه به وضع موجود منطقه 2 تهران تاکید براین است که طبق یک برنامه ریزی بلندمدت، تراکم کاربری‌های اطراف پایانه‌ها و ایستگاه‌های حمل و نقل عمومی‌باتوجه به اصول برنامه ریزی کاربری زمین افزایش یابند و در مراحل بعدی عملیاتی کردن دیگر مولفه‌ها در سطح محدوده موردمطالعه در دستور کار قرارگیرد تا اولین قدم از اجرای سیستم‌های حمل و نقل پایدار، یعنی برنامه ریزی هماهنگ کاربری زمین و حمل و نقل که زیربنای ایجاد حمل و نقل پایدار شناخته می‌شود، به درستی برداشته شود.
