چکیده هدف: با توجه به اهمیت پرداختن به اثربخشی تدریس، این پژوهش به ارزیابی و مقایسه اثربخشی تدریس می پردازد. روش: روش پژوهش توصیفی-پیمایشی است. جامعه دانشجوی ترم شش به بالای هشت رشته 684آماری تحصیلی در چهار دانشکده علوم پایه، علوم انسانی، هنر و -97معماری و الهیات دانشگاه مازندران در سال تحصیلی نفر بر اساس جدول کرجسی و 242 بود. حجم نمونه 96 ) با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب 1987مورگان ( شد. ابزار گردآوری داده ها یک پرسشنامه محقق ساخته با بود و روایی محتوایی تحت نظر متخصصین 0/74 پایایی مورد تایید و بررسی قرار گرفت. از آزمون های تی مستقل، آنووا و آزمون تعقیبی دانکن جهت پاسخ به سوالات پژوهش استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان دهنده مشابهت و تفاوت در برخی از ابعاد اثربخشی تدریس بین اعضای هیات علمی و مدرسان مدعو در رشته های مختلف تحصیلی است. کمترین اثربخشی متعلق به رشته تحصیلی زیست شناسی و علوم تربیتی و بیشترین اثربخشی متعلق به رشته فیزیک بوده است. برای اینکه بتوان اثربخشی تدریس را افزایش داد باید به نقاط قوت و ضعف اثربخشی تدریس اعضای هیات علمی و مدرسان مدعو توجه کرد.
