محسن حاجی تبار فیروزجایی

برنامه درسی بومی به توسعه مهارت ها، دانش، توانایی ها و نگرش های دانش آموزان در بستری معنادار و مرتبط می اندیشد. از این رو هدف اصلی مطالعه حاضر بررسی وضعیت موجود بومی سازی برنامه درسی در مدارس ابتدایی شهرستان بابل در سال تحصیلی 95–1394 می باشد. روش پژوهش، توصیفی از نوع پیمایشی بوده است. جامعه آماری، شامل تمامی معلمان و دانش آموزان پایه سوم، چهارم و پنجم ابتدایی شهرستان بابل به تعداد (902 نفر معلم و 17756 نفر دانش آموز) بوده که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای 102 نفر معلم و 240 نفر دانش آموزان به عنوان نمونه آماری انتخاب شده اند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه بومی سازی برنامه درسی از نظر معلمان و پرسشنامه بومی سازی برنامه درسی از نظر دانش آموزان بر گرفته از کنیا (2014) است که روایی آنها به تأیید متخصصان برنامه درسی و معلمان رسید و پایایی آن به ترتیب 81/0 و 78/0 محاسبه شد. نتایج نشان داد که اکثر مدارس سیاست ها و خط مشی هایی جهت بومی سازی برنامه درسی دارند، اکثر معلمان از نقش شان جهت بومی سازی برنامه درسی آگاهی دارند،اکثر معلمان اقدام لازم جهت بومی سازی برنامه درسی انجام می دهند، اکثریت (88.2 درصد) معلمان معتقدند که با چالش های اساسی در بومی سازی برنامه درسی همچون فقدان منابع مورد نیاز، محدودیت زمانی، حجم مطالب بسیار زیاد کتاب های درسی، حجم کار زیاد معلمان مواجه هستند. و همچنین 47.1 درصد از دانش آموزان بر این باورند که از سوی معلمان اقداماتی جهت بومی سازی برنامه های درسی(محتواها، روشها و مواد) انجام نمی شود. با توجه به نتیجه، وجود چالش در