محمد تقی گیلک حکیم آبادی

مقاله حاضر به مطالعه عوامل اقتصادی- اجتماعی و جمعیت‌شناختی مؤثر بر مشارکت نیروی‌کار در استانهای ایران، براساس داده های خام طرح هزینه-درآمد خانوار با به‌کارگیری روش اقتصادسنجی داده های شبه‌تابلویی پرداخته است. یافته‌های حاصل از برآورد مدل لاجیت، رابطه ی U وارون بین سن و احتمال مشارکت را نشان می‌دهد. بدین مفهوم که در سنین جوانی، احتمال ورود افراد به بازار کار بیش از دوران میان‌سالی و سال های انتهایی سن کاری است. مطلقه و مجرد بودن، در مقایسه با متأهل بودن، بر احتمال مشارکت تاثیر مثبت دارد، اما این اثر در گروه هرگز ازدواج‌نکرده بیش از گروه های دیگر است. محصل بودن، اثر منفی و بعد خانوار و سطح آموزش افراد، اثر مثبت بر احتمال مشارکت دارد. سرپرست خانوار بودن احتمال مشارکت را حدود 39 درصد افزایش می دهد. در یک نگاه کلی، با در نظر گرفتن آیینه جمعیتی و فراوانی جمعیت در سنین حدود 44-25 سال، تمایل بیشتر به مشارکت در گروه‌های سنی 34-25 و 44-35 سال و اشتغال به تحصیل بخش قابل‌توجهی از جمعیت در مقاطع آموزش عالی، افزایش نرخ طلاق و نرخ تجرد در ایران، افزایش مشارکت اقتصادی، در سال های پیش رو، دور از ذهن نیست. لذا انتظار می‌رود این مهم، در برنامه‌ریزی کلان کشور مورد توجه قرار گیرد.