مژگان معمار مقدم

سالمند اغلب از هم انقباضی عضلات اندام تحتانی برای جبران ضعف عضلات و مفاصل استفاده می کند که بر اجرای راه رفتن اثر منفی می گذارد، علاوه بر آن، تغییرات شناختی هم به عنوان یکی از عوامل مهم اثرگذار بر راه رفتن می باشد، که در سالمندی، از خودکاری حرکت به تمرکز و توجه به اندام ها تغییر می کند. روش ها: 30 مرد سالمند (60 تا 75 سال) بطور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند، و پس از همگن سازی، بطور تصادفی به 2 گروه کنترل (بدون تمرین، راه رفتن بدون تحریک) و 1 گروه تجربی (راه رفتن با تحریک موزون دیداری) تقسیم شدند. برای ارزیابی هم انقباضی، الگوی فعالیت عضلات: ساقی قدامی، نعلی، پهن داخلی، پهن خارجی و دوسررانی طی 90 ثانیه راه رفتن عادی در پیش و پس آزمون مورد بررسی قرار گرفت. تمرینات بمدت 6 هفته، 3 جلسه درهفته و هر جلسه 20 دقیقه انجام شد. تحلیل داده ها توسط مدل آنالیز کوواریانس پارامتریک و بوت استرپ ناپارامتریک در سطح معناداری 05/0 انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که 6 هفته تمرین راه رفتن با مداخلات بینایی تا حدودی موجب بهبود هم انقباضی عضلات منتخب شده است اما این نتایج از نظر آماری معنا دار نبود ( 05/0