1403/01/10
مژگان معمار مقدم

مژگان معمار مقدم

مرتبه علمی: استادیار
ارکید:
تحصیلات: دکترای تخصصی
اسکاپوس:
دانشکده: دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی
نشانی:
تلفن: 0113530

مشخصات پژوهش

عنوان
تاثیر 6 هفته تمرین با تحریکات موزون دیداری و شنیداری بر میانگین سرعت و دامنه ی مرکز فشار سالمندان در دو آزمون تعادلی ایستا و پویا
نوع پژوهش
پایان نامه
کلیدواژه‌ها
تحریکات موزون دیداری و شنیداری، تعادل ایستا، تعادل پویا، سالمندان
سال 1397
پژوهشگران مژگان معمار مقدم(استاد مشاور)، منصور اسلامی(استاد راهنما)، محسن رجب تبار(دانشجو)

چکیده

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر شش هفته تمرین راه رفتن با تحریک موزون دیداری و شنیداری بر تعادل ایستا و پویای سالمندان بود. در این مطالعه 49 مرد سالمند سالم با میانگین سنی 74/6 ± 03/67 ، به صورت داوطلبانه شرکت نمودند. آزمودنی ها به طور تصادفی در چهار گروه کنترل (12 نفر)، راه رفتن بدون تحریک (12 نفر)، تحریک شنیداری (12 نفر) و تحریک دیداری (13 نفر) قرار داده شدند. تمرینات به مدت سه هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه 20 دقیقه انجام گردید. این تمرینات برای گروه های تجربی، راه رفتن با محرک موزون شنیداری و دیداری و برای گروه کنترل بدون تحریک، راه رفتن بدون هیچگونه تحریک و گروه کنترل دیگر بدون هیچ تمرین هدفمندی بود. آزمودنی ها، قبل و بعد از تمرینات در آزمون تعادل ایستا و آزمون محدوده ی پایداری به منظور سنجش تعادل پویا شرکت کردند. تمامی محاسبات آماری در نرم افزار اس پی اس اس نسخه ی 21 در سطح معنی داری (05/0=P) انجام شد. برای مقایسه ی درون گروهی از آزمون تی زوجی و به منظور مقایسه ی بین گروهی پس از محاسبه ی اختلاف پیش آزمون و پس آزمون هر گروه، از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد تحریک دیداری (085/0=P) و شنیداری (058/0=P) در مقایسه ی درون گروهی بر سطح و مرکز فشار تأثیر معنی داری نداشتند و در مقایسه ی بین گروهی نیز تفاوت معنی داری با گروه های کنترل و راه رفتن نداشتند (577/0=P). همچنین تحریک دیداری (186/0=P) و شنیداری (066/0=P) در مقایسه ی درون گروهی بر مسافت مرکز فشار تأثیر معنی داری نداشتند؛ و در مقایسه ی بین گروهی نیز تفاوت معنی داری با گروه های کنترل و راه رفتن نداشتند (675/0=P). بااین حال تحریک دیداری (046/0=P) و شنیداری (001/0=P) موجب افزایش معنی دار دامنه ی مرکز فشار در مسیر قدامی-خلفی شدند و تفاوت معنی داری نیز با گروه کنترل و راه رفتن داشتند (001/0=P). همچنین تحریک دیداری (045/0=P) و شنیداری (001/0=P) موجب افزایش معنی دار دامنه ی مرکز فشار در مسیر داخلی-خارجی شدند و تفاوت معنی داری نیز با گروه کنترل و راه رفتن داشتند (001/0=P). باتوجه به یافته های پژوهش به نظر می رسد، استفاده از تحریک دیداری و شنیداری با وجود اینکه تأثیر معنی داری بر تعادل ایستای سالمندان نداشت، اما می تواند موجب بهبود معنی دار تعادل پویا شود که این امر می تواند احتمال سقوط این