مژگان معمار مقدم

هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه بین سبک‌های فرزندپروری با فعالیت بدنی و سلامت روان کودکان در قومیت‌های مختلف ایرانی انجام گرفت. روش‌شناسی پژوهش: در این مطالعه توصیفی- پیمایشی با طرح همبستگی، 390 کودک 7 تا 12 سال و والدین آن‌ها در قومیت‌های ترکمن، کرد (کردستان) و فارس (اصفهان) به شیوه نمونه‌گیری در دسترس برای شرکت در مطالعه حاضر انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان با استفاده از پرس‌لاین اقدام به تکمیل پرسشنامه سبک فرزند پروری رابینسون و همکاران (2001)، پرسشنامه فعالیت بدنی برای کودکان کوالسکی و همکاران (2004) و پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ و هیلر (1979) نمودند. داده‌های پژوهش با استفاده از روش‌های آماری توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون همبستگی پیرسون) از طریق نرم‌افزار SPSS نسخه 24 و در سطح معنی‌داری 05/0 >P تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که از بین سبک‌های فرزندپروری، تنها سبک فرزندپروری مقتدرانه با فعالیت بدنی کودکان ارتباط مثبت و معناداری دارد (05/0 >P). همچنین سبک فرزندپروری مقتدرانه با اختلالات سلامت روان (اختلال علائم جسمانی، اضطراب و بی‌خوابی، اختلال کارکرد اجتماعی و افسردگی) کودکان ارتباط منفی و معناداری دارد (05/0 >P). اما بین سبک‌های فرزندپروری مستبدانه و سهل-گیرانه با فعالیت بدنی و سلامت روان کودکان ارتباطی یافت نشد (05/0 <P). نتیجه گیری: بطور کلی مطالعه حاضر نشان داد با انتخاب سبک فرزندپروری مقتدرانه می‌توان به بهبود فعالیت بدنی و سلامت روانی کودکان کمک کرد.